kimseyi kendine layık görmemek

bu sıralar içinde bulunduğum durum. bir kendime bakıyorum, zengin yakışıklı müthiş anlayışlı, sanat aşığı, biraz müzisyen, müthiş sevişgen; bir de karşımdakilere bakıyorum hala ne aradığını bilmeyen kadın topluluğu.

fazlayım kuzum size ben, olmuyor yani. zaten eskisi gibi sevemiyorum da inanır mısın. benimle 2 gece geçirip bütün hayatının zirvesini yaşayan hatunlarla dolu etrafım velev ki kesmiyor, iç akmıyor.

bırakıp gidiyorum. kimseyi üzmeye niyetim de yok, üzerim, yapım bu. umarım herkes gerçekten sevebileceği birini bulur ve memeleri hiç bırakmayacaksına sıkar.

kibirli ahmak hareketi. aslında bir bakıma doğru şöyle ki kibirli iğrenç adamlar yalnız kalmaya mahkumdur. kibrinden dolayı kendine yalan söyleyip kimse bana layık değil diyerek kendini kandırmaktadır.

nasıl evde kaldım sorusunun cevabı. bknz bu başlık.

bak bu aşırı öz güvenlisi. bi de bunun aşırı öz güvensizi olarak (bkz: kendini kimseye layık görmemek) var.

biraz aradığın çevrede önemli.ben ne istediğimi biliyorum ve bu standardın altına ancak 50+ olduğum zaman düşerim oda evde ses olsun diye.

megalomanlık almış başını gidiyor abdül. sonun pek hayır değil. yalnızlıkla sınandığında emin ol pişman olacaksın dostum. ama şu konuda hak vermiyor değilim. şahsen ben de zeki kadınları severim. bilinçli, farkındalığı yüksek vs vs. sayıları çok az. günümüzde kadının da erkeğin de en büyük sorunu; cahilliğinin farkında dahi olmamaları ve en tehlikeli durum da bu. her zaman iyinin de iyisi vardır abdül. senden de iyisi var yani. o yüzden kibir sana zarar verir kibirli olma.

kendinizi nasıl görüyorsanız öylesinizdir.

ben kendimi kimseye layık göremiyorum. yazık değil mi bi insan evladının hayatını niye karartayım. kim bilir annesi babası ne hayallerle büyüttü onu. kıyamıyorum evet.s

zamanın birinde bir forum sitesine böyle bir konu açıp dert yanmıştım. millet beni itin poposuna yerleştirmişti yorumlarıyla. ne var bunda anlamadım. insan kendini tanır. ben etrafım kalabalık olsun diye saçma sapan hiçbir ortak noktam olmayan 100 kişiyle neden arkadaş olup vakit öldüreyim. ya da vizyonsuz akrabalarımla sırf kan bağım var diye neden görüşmek zorundayım. sıfır görgü, bol dedikodu, ortamdan ayrılınca kıyafetimin hayat tarzımın hemen konuşulması... gider evde yalnız başıma duvara bakarım daha iyi.

vardı bu bende. kısmen saldım. ama kısmen.