kırıkkale

ankara'ya bağlı bir ilçe iken 1989'da il statüsüne getirilen ve günümüzde 234 bin nüfusa sahip bir yerleşim merkezidir. cumhuriyet'in ilk yıllarında kırıkkale hakkında fazla bilgi yokken günümüzde ilçesi konumunda olan keskin'in o tarihte 48 bin nüfusu bulunmaktaydı.
köklü bir geçmişi olmaması nedeniyle sosyolojik olarak geçiş dönemi hala devam etmektedir.

türkiye istatistik kurumu (tüik) verilerine göre nüfusu 278 703 kişi olan şehirdir.

merkezi küçük bir şehir. hazır gelmişken şurayı da gezeyim diyor insan ama köyler ile arasında ciddi mesafe var. mesafe yoksa da ulaşım sorunu var. öncesinde gidilecek yerin konumuna bakmak yetmiyor. güle oynaya keskin'e gitme ve mağara görme hayaliyle gittiğim şehirden merkezinde birkaç tur atarak döndüm.

ufak bir otogarı, otogarın hemen yanında bir alışveriş merkezi var. podium avm. karşılaştığım esnafları çok samimi ve iyi insanlar. sohbet muhabbetleri keyifli. birçok ürün büyük şehirlere oranla daha uygun fiyatlı. ayrıca gırıggale.

türkiye'nin en gereksiz ili. çevre illere bağlansa bir şey kaybetmeyecek olan yer.

sokak düğünlerinin olmazsa olmaz olduğu il. sanki bütün il komple açık hava düğün alanı. genç erkeklerin çoğu ya asker ya polis olur. eskiden makine kimyaya girebiliyorlardı. kadınlar ise genelde hemşireciliğe merak salmıştır. üniversitesi ise şehrin batısında yer aldığından hiç kırıkkale merkeze uğramadan sırf ankara'dan gidip gelerek üniversiteyi bitiren adamlar vardır. bahar ve yaz mevsimi geldiğinde millet piknik yapmaya gider. ben bu kadar piknik seven bir il görmedim.

yıllardır içten içe gidip tanımak istediğim ama bunun için maalesef somut bi adım atmadığım il.

kırklareli ile ismen hep karıştırılan il.

bir dönem merkezinde çok ünlü mafyatik ve varlıklı ailesinin kızıyla birlikte olduğum ve bir kaç kez gittiğim şehir. sonuç olarak şuan kırıkkaleye girsem ya öldürecekler ya öldüresiye dövecekler. insanı tavuk için adam öldürür, pire için yorgan yakar. standart anadolu çöplüğünden bir şehir hiç bir güzel tarafı yok.

kırıkkale içinde vurdular beni..*

15 haziran 1989 tarihinde çıkarılan bir yasayla, kırıkkale şehri merkez olmak üzere, eskiden kendisi gibi başkent ankara'ya bağlı bulunan keskin, delice ve sulakyurt ilçelerini de içerisine alarak kurulmuş olan 71 plaka kodlu ildir.

cumhuriyet tarihi boyunca askeri savunma sanayiinin önemli merkezlerinin biri olarak var olan kırıkkale'deki diğer önemli sanayi kuruluşları, barut ve şarap fabrikaları ile 1987 yılında işletmeye açılan orta anadolu petrol rafinerisidir.

ankara'da trafikte bu plakayı gördüğümde selektör yapıyorum. adamlarla selamlaşıyorum. nedense daha insancıl sürüyorlar. ya da bana hep öylesi denk geldi.

ilçesinde yaşadığım bu nedenle kendisine de oldukça hakim olduğum bir şehirdir. kırıkkale, içerisi malum görüşte kişiler ile dolu olan bir şehirdir. maalesef ki gelişmişlik olarak oldukça geride kalan bu şehir, gençlere yönelik pek de girişimde bulunmamakta. her alana yapılan "oturma parkları" ile bunu kanıtlar nitelikte bir adım atmış olabilirim. zaman geçirilebilecek tek bir avm var, kendisi podium avm ve neredeyse kırıkkale'nin taaaa öteki ucunda. bowling, sinema gibi temel "eğlence" ihtiyaçları giderilebilir başka da bir şey yapılmaz.

onun dışında yapılabilecek aktiviteler mangal ve kahve alanlarında zaman geçirmektir. üzülerek söylemekteyim ki teknoloji konusunda da geri kalmış bir yerdir burası. özellikle sosyal medya da içerik üreten birisi iseniz burada vlog çekmeye çalıştığınızda ya garip bakışlar ile karşı karşıya kalacaksınız ya da bir arbede yaşayacaksınız.

başıma gelen bir olay ile bu konudaki konuşmamı sonlandırmak istiyorum;
kırıkkale'nin meşhur yerinde, merkez camii'nin oradaki alt geçitte üç arkadaş birbirimizi videoya alarak bir nevi vlog çekimi yaparak ilerliyorduk. tamamen kendi aramızda eğlenirken arkamızdan dokunan bir el bizi garip hale soktu. kendisinin yanımızdan geçtiğini bile görmediğimiz birisi bize "beni mi çektiniz? hayırdır nereyi çekiyorsunuz siz?" (kibar aktarım*) ile bize çıkıştı. kendisi ile aramızdaki diyalog uzamasın diye videoları gösterdik ancak ikna edene kadar canımız çıktı. lütfen, bunu yapmayın bize. biz sizinle ilgilenmiyoruz, sadece eğelenmeye çalışıyoruz şu şehirde.

bir zamanlar anadolu gelir aklıma hep, istisnasız...

ş
çoğu kaynak sanayi şehri olarak verse de kırıkkalede suriyeli değilseniz iş bulamazsınız. uzun yıllardır genç erkeklerinin çoğunun asker yada polis olduğu bir ildir. buralı olmama rağmen bura için diyebileceğim en iyi şey yüksek apartmanları olan bir köy.

deprem riski çok az olan başkentimize yakın şehirmizdir. peri bacasına kadar vardır ayrıca pilot şehir ama kıymeti bilinmiyorsjksksks

gezip görülecek öyle çok bir yeri olmayan şehir ama olsun. güzelce ve büyükçe bir avm'si var. ulaşım konusunda rahat bir yer. dolmuş ve otobüsten çok bir şey yok zaten. şehir genel olarak hoş aslında. gelişmeye çalıştığı belli, gözler önünde. ankara ile arasında yaklaşık 75 km var. araba ile giderken hesapladım, 45-50 dk sürüyor yolculuk. otobüs ile bir saati buluyordur herhalde.

kırıkkalelileri sürekli; "kim bizi il yaptı lan, keşke ankara'nın bir ilçesi olsaydık" diye birbirine söverken görüyorum. bu görüşe karşı çıkan kırıkkalelilerden bazıları ise "ne ilçesi a.. elmadağ'ın beldesi olsak o da yeterdi" diye sövüyorlar

kırklareli ile karıştırılan şehirdir.

kırıkkale değil gırıggale. bu şehre girişte kelimelerdeki "k" harfi "g" harfine dönüşür.

ve evet gırıggaleliler yolun ortasından yürür. ıstanbulda bile test edilmiştir.

bu sehirde kızılırmak'a ırmak , dereye öz denir.
keskinin abdalları vardır. balışeyh türbesi buradadır.

ayrıca yunan ordusunun sivrihisar'a kadar geldiği, türk ordusunun polatlı'da karargah kurduğu ve meclis hükümetinin kayseriye taşınmasının tartışıldığı 1921 yazında 7 milletvekilinin ankara'yı terkettiğini duyan keskin halkının temsilcileri mustafa kemal pasa ya aşağıdaki telgrafı çekmiştir;

"bazı milletvekilleri heyecan ve telaş içinde buradan geçerek geriye kaçtılar. bizler canca ve malca her fedakârlığı yapmaya hazır bulunuyoruz. bu milletvekillerinin telaşını haklı gösterecek bir tehlike varsa, yediden yetmişe cepheye gitmemize izin veriniz."

telgraf'ı okuyan başkomutan mustafa kemal ise "işte güvendiğim halk konuşmaya başlamıştır.” demiştir.

ankara'nin komşu illerden biri. eskiden ankara'nın ilcesiymis. burada yaşayanlara dair bildiğim en eski bilgi yaya kaldırımı kullanmadıkları ve araç yolunun kenarından yürüdükleridir. iş icabı birkaç defa gittiğimde bu bilginin günümüzde hala geçerliliğini koruduğunu gördüm.