kırılgan şeyler

kırılgan şeyler - öyküler ve mucizeler, içerisinde neil gaiman'ın öykülerini (ve mucizelerini) barındırıyor. daha önce bazı antolojilerde denk geldiğimiz, ya da çizgi roman olarak basılan bir kaç hikayeye de ev sahipliği yapmasının yanında, hiç okumadığımız (en azından türkiye'de) öykülere ve şiirlere erişebilmek elbette ki yazarın takipçileri için çok güzel. üstelik benim gibi sırf içerisinde bir tane neil gaiman öyküsü var diye çok da iyi olmayan antolojileri alacak kadar hastası değilseniz bu kitapla birlikte elinizde yazarın otuz iki adet eseri derli toplu bir halde bulunmuş oluyor.

bu kitabın benim için en güzel tarafı ise her hikayenin başında yazarın bu hikayeleri yazış süreçlerini anlattığı önsözlerin bulunması. çünkü kendisinin de bir önsözünde söylediği gibi; “hikayelerin yazılma süreci de sonuç kadar etkiler beni”. ayrıca bu sayede sanki yazarla oturup öyküleri hakkında sohbet ediyormuşsunuz gibi bir hissiyat yaratıyor ki yani... kim oturup neil gaiman ile sohbet etmek istemez ki? *

zeynep heyzen ateş tarafından türkçe’ye çevrilen ve ithaki tarafından basılan kitabın maalesef şu an satışı yok ancak ikinci el olarak bulabileceğiniz bu kitap bence kitaplığınızda durmayı kesinlikle hak ediyor. baskısı tükendiği için belki biraz pahalı olabilir ama sonuç olarak neil gaiman ile sohbet etmek? işte o paha biçilemez. *

bazı öyküler ustalara saygı kuşağı tadında. şapkayı çıkar, düğmelerini ilikle ve yapabileceğinin en iyisi yap mottosu ile yazılmış gibi. bunların en önemlisi de kanımca ''zümrüt dosya''... bu öyküde ki hikâye kurgusu çok hoş. işi bilenler için bazı şeyleri baştan tahmin etmek mümkün ama bilmeyenler için; ''amanın ne yaptın abicim sen!'' tarzında bir tepkiye neden olabilir. bu öykü de en çok bayıldığım şey şu oldu; eşek kadar olmuş insanların, gerçeklik ve kurgu arasındaki ince sınırı ve geçişkenliği halen algılayamamış olmalarına resmen nazire yapıyor. ben gerçekçiyim hebele hübele... ee ne olmuş yani? burnunun dibindeki kurgusal gerçekliğe kıçını dönüyorsun ama... onu ne yapacağız? neyse mevzu bu değil zaten * evvela lovecraft zaafımız itina ile kullanılmış, kendisine teşekkür ederiz. doyle, lovecraft köprüsü kurulmuş ki resmen yeme de yanında yat tadında bir güzellik. aynı zamanda harika bir finale sahip. tabi ki tüm hikâyelerden bahsetmeyeceğim. * diğerlerini zamanımız olursa kendi başlıklarında yazarız ama ''vadinin hükümdarları'' ve ''koltuğa ekim oturduğunda''adlı hikâyelerin altını çizmek lazım zira bu hikâyelerde yazar kendisine de selam çakıyor. * bilen zaten mevzuyu biliyordur. çevirisi de çok sıkıntılı değil. akıp gidiyor...

bu arada basımının tükendiğini bilmiyordum. o cidden kötü olmuş. kurgu severlerin kitaplığında muhakkak bulunmalı ve ara ara elinize akıp şöyle bir göz gezdirmelisiniz ki keyfi çıksın. en vasat hikâyesinin dahi okunmaya değer olduğunu söylemek gerek. yazarla sohbet kısmına gelirsek, orada şöyle bir avantajınız var; böylesine yetenekli bir adama istediğiniz gibi sayıp dökebiliyorsunuz, çok pis eleştirileri ardı ardına sıralayabiliyorsunuz ve adamın gıkı bile çıkmıyor. eh, susmak zımni kabul olduğuna göre; ''yaaa işte neil efendi! yine ben haklı çıktım değil mi?'' diyerek son tahlilde egonuzu tavana çıkarıp, kitap kapağını kapatıyor ve hadi bana eyvallah diyorsunuz. o halde hadi bana eyvallah... *