kısa saç kestirip bir daha uzatamamak

müzdarip olduğum durumdur. kısa saçın rahatlığına alışıp her "uzatacağım" dediğimde tekrar kestirmem nasıl bir kararlılığa sahip olduğumu gösteriyor.

kısa saç bağımlılıktır çünkü. yıllardır uzatacağım diyorum, tam uzuyor yine kesiyorum. duramıyorum. işin kötü yanı saçımı kuaförde kestiriyor olsam bir şekilde gitmeye engellenirdim belki kötü kesiyorlar diye. kendim kestiğim için makası alıp şak diye kesmek zor olmuyor. can sıkıntısından saç kesiyorum. *

yaklaşık 35 cm uzamış omuzumdan sarkan saçlarımı 1 ay önce 2 numara kısalığında kestirdim.
uzuyorlar ama kafam kirpi görüntüsünde, uyuz ediyor beni. uzatmak istemiyorum ama yatmıyor jöle kutusunu boşaltmam gerekiyor her seferinde.

durup dururken kriz sahibi olduk ya.

kısa saç öyle bir şey ki kestirdikçe daha kısa halini arzuluyorsunuz. toplam on yılda bir iki kez omzumu geçmiştir. en kısa halindeyken pixie kestirmiştim, dehşet bir rahatlıktı. geçtiğimiz aydan beri de yine pixie hayali kuruyorum üstelik uzun da değil ensemde. yine de yakında kestireceğim sanırım.

evet en güzeli..

saçlarımı uzatıp kestirdikten sonra lan olm dünya varmış dediğimi biliyorum.

ben hariç dünyadaki herkes sanırım. ortaokuldan beri saçlarımı belime kadar uzatır, ardından kafama estiği anda 3-4 santim kalana kadar keserim. ne depresyona girerim, ne moralim bozulur. hiç umurumda olmaz. son kestirdiğim saçları da kanser hastalarına * * bağışladım hatta. bir hanımefendiye peruk oldular.

uzatmaya büyük sabır lazım. 2019da kendimce baya kötü bir durum yaşadım. upuzun saçlarımı gidip pat diye kestirdim. yıl oldu 2024 hala o uzunluğa erişemedim.