kişinin kendini yalnızlaştırması

kişinin isteyerek kendini insanlardan soyutlamasıdır. bunun farklı nedenleri de olabilir: hayal kırıklıkları, güvenin suistimal edilmesi, aldatılmak, terkedilmek vb. kişi de kendini korumak için diğer insanlarla arasına duvar örmeye başlar. yalnızdır belki ama en azından güvendedir.
bir de insanlardan genel olarak nefret edip kendini yalnızlaştıranlar da vardır ama o konuya girmiyorum.

kurumsal bir yerde yaşıyorsanız ve yeterince şanslı değilseniz karşılaşacağınız durumlardandır efendim.

aradığı mutluluğu veya huzuru yalnızlıkta bulmuş olması muhtemeldir.

zamanın yalnızken daha verimli kullanılabileceğini biliyordur.
zamanın kıymetli olduğunu anlamış ve hakkını vermek istemiş olabilir.
tercihine saygı duyulur.
istisnai bir insandır.
üzülmesini istemeyiz.

ekleme, yaptığının doğru ya da yanlış olduğunu söylemek zor.

being alone for a while is dangerous. it's addicting. once you see how peaceful it is, you don't want to deal with people anymore

"yalnızlık tehlikelidir, bağımlılık yapar; bir kere o rahatlığı keşfedersen bir daha insanlarla muhatap olmazsın."

yukarıdaki cümle önceleri jim carrey'den okuduğumuz ama sonraları tom hardy'e ait olarak görünüyor. ancak onların yaptığı hayat mottosu olan bu cümleyi tekrardan kullanmak ve tekrardan hatırlatmak, zaten bu cümleyi bilenler onlara ait olmadığını bilirler. hedonizmin bilinen en büyük mottolarındandır bu cümle. tom hardy zamanında ağır uyuşturucu problemleri ile mücadele vermiş ve hayatının bir bölümü kayıp olan bir adam. jim carrey zaten apayrı bir dünya. bu cümleyi böyle insanların kullanması ciddiye alınacak bir şeydir. bir de siz yalnızlığın güzelliğini bu cümlede dediği gibi tecrübe ederseniz elden ele bu cümleyi dolaştırmış, herkese ulaştırmış olursunuz. bu cümle artık sizin de hayat mottonuz olur.

yalnızlıktan sıyrılabileceğim iyi bir insan çıkmadı daha karsıma. bir çıkar peşindelerdi hepsi. çıkar peşinde koşturanlarla olmaktansa yalnız kalmayı tercih ederim.

bilinçsizce yaptığım ama sonra bu duruma oldukça alıştığım bi süre sonra acaba kendi kendimi magdurlaştırıyor mu diye sorguladığı m ama gerçek huzurun bu olduğunu anladıgım bi durum

biz buna (bkz: tercih edilmiş yalnızlık) diyoruz. insan yalniz kalabilir mi ya da yalniz kalmayi sevebilir mi bilmiyorum ama bu olay sanirim biraz zorunluluktan oluyor. bu devirdeki insanlarin samimiyetsizliklerine sahtekarliklarina bakarak belkide dogru bi secim de ama yalnizligiyla mutluysa tabi* hem yalnizligindan memnun degil hemde insanlardan memnun degilse dunya daha cok igrenc oluyo o insan icin*

"böyle olması için ille de insanlarla bir meselemin, alıp veremediğim bir şeylerin olması gerekmez.
sadece ben bunu istiyorum, bunu seviyorum."

insanların seçimlerinin altında her zaman önemli sebeplerin bulunması şart değildir.
bazıları sadece tabiatlarının gereğini yaparlar.

bilinçdışı hareket olabilir veya bilinçaltında vardır bir şeyler.

durumun nedeni sorgulanmaksızın, hakkında atılıp tutulan bir başlık daha.

toplum nuri gazozuna baskı karıştırdığı için yaptığı harekettir.

insan sürü halinde yaşayan sosyal bir canlıdır. yalnızlık insanın yumuşak karnının köşelerinden biridir.

yalnız olmak istiyorsanız, önce bir doktora görünün. hastalanmış olabilirsiniz.

ilk başlarda fark edilmiyor, sanki kendine kişisel alan tanıyormuşsun gibi geliyor. sonra bir bakıyorsunki kendine o kadar alışmışsın ki çevrendeki insanlar bunaltıcı gelmeye başlamış. bir iki iletişim atakları olsa bile ya anlamsız ya da tatsız geliyor. insanlara güven zaten gitmiş oluyor. ondan sonra da bir tek kendine kalmış oluyorsun. bazen çok acıtıyor yalnızlaşmış olmak. en azından benim canımı sıkıyor. ben bu kadar kendi içimde debelenirken çevremdeki hiç biri de çıkıp bir şey dememiş beni sormamışlardı ama sürekli onların problemlerine çözüm üretip durmam beklenmişti. ama belki de çevremdekilerin safra oluşundan böyle bir yalnızlaşmaya gittim fark etmeden. kim bilir