kitap

yazarken her defasında farklı bir karaktere büründüren ve bana kalırsa insanlara doğrudan ulaşmamızı sağlayan bir sanat dalıdır. dinlediğimiz bir müzikte herkesin aklına farklı şeylerin gelmesi mümkün olduğundan pek belirli bir anlama sahip değildir. güzel kitaplar ise tam tersidir. evet, bir çok anlam çıkarmak mümkündür ancak alınan ileti nettir. ayrıca edebi değeri olan kitapların insanların daha medeni tarafını ortaya çıkardığını düşünüyorum. kitap okuyan insanların dünyaları da daha farklıdır. evet, gerçekçiliklerini kaybetmezler ama “imkansız” olarak adlandırılan şeylerin imkansız olmadığını bilirler. genel olarak okudukları şeyler hakkında fikir sahibi oldukları için bir şeyleri körü körüne savunmaz ya da korkup kötülemezler.

kitaplar bizim için ufkumuzu açan birer arkadaştırlar. kitaplar, insanı bilgilendirir. ruhu dinlendirir. kitap olmayan yerde cahillik vardır. bilgi vericidir. her türden kitap vardır. bilim kurgu, aşk, macera, polisiye, tarih v.b. kitap bir ülkenin gelişmişliğini arttırır.

hayal dünyası geniş insanların sığınağı tek kaçış noktası ..

yeni bir kapı, tek kişi değil binlerce kişi olmanı sağlıyor ve etrafa kendine karşındakilere karşı bakış açın dünya görüşün bile değişebilir

sığınabildiğim tek liman .
sanki bi yerlerde içimdeki yorgunluğu ona sığınarak atabildiğim , beni hiç terk etme korkusu duymadığım tek arkadaşım

insani bütün yönleri ile geliştirebilen farkli dünyalara kapılar açan eşya.

birçoğuna göre en yakın arkadaş, içten bir sohbet, yürek ısıtan bir çay olabilir ama ben o romantizme girmeden özlü sözlerin hikaye, şiir,roman... türünde kağıda aktarılması
bilginin derlenip toplanması...
gibi tanımları yapıyorum.

tarihte yazının bulunup gelişmesiyle önce kitabe olmuşlar toplumların gelenek göreneklerini anlata anlata günümüzdeki halini almışlardır. yazılı ögelerin ağırlıklı olduğu gibi kimi kitaplarda görsel ögelere de yer verilmektedir. bilhassa çocuk kitaplarında ve şematik bilgi içeren kitaplarda.


birkaç gruba ayırmak gerekirse
edebi kitaplar,kutsal kitaplar, ansiklopediler....
edebi kitaplar; roman, şiir,deneme,masal,hikaye... gibi birçok alt başlıkta karşımıza çıkar.
romanlar genelde 200-500 sayfa aralığında olurken şiir kitapları 50-200 sayfadır. genelde edebi kitaplar tüm herkesce okunurken kutsal (ilahi) kitaplar yalnız mensup olunan dinin taraflarınca okunmaktadır. oysa herkes tüm ilahi okumalıdır.

kapaklı, kapaksız,ciltli,ciltsiz, yazısı büyük, yazısı küçük gibi birçok çeşitte kitap bulunur. önemli olan yazısının büyüklüğü kapağının kafam kadar olması değil hatta kahvenin yanında güzel durması hiç değil asıl mesele anlattığıdır. ismini unuttum bir yazar şöyle diyor iki ömrüm olsun isterdim birini yaşamak için öbürünü kitap okumak için. okuyun okutun okutalım.

ara ara okuduğum.

içinde bambaşka bir dünyanın olduğu, alışınca bağımlılık etkisi yaratan, orada yaşayan insanların dertleriyle dertlenen, mutlulukları ile kahkahalar atan, insanların bir kitap içinde nasıl kaybolursun diye sorguladığı,bu dünyayı en kolay sessize almaya yarayan ender bulunan güzellik ✨

en iyi dost.
sen onu kapatır bir kenara koyarsın, sana hiç kızmaz.

yeni alınan kitabın kokusu...
en iyi dost. asla sana kötülük, kıskançlık beslemez.

en iyi arkadaşımız. nereye gidersek gidelim her daim yanımızda olanlardır .

bence kitap hakkında kısa kısa değil de uzun uzun entry girilmelidir. bana göre insanın en iyi dostudur, arkadaşıdır. ulan canımız sıkılıyor ama canımız sıkılınca elimize telefonu alıp oynama gereği duyuyoruz. halbuki yanı başınızda kitap vardır, o kitabı alıp okusak iyi olmaz mı? bence şahane olur da günümüzdeki gençler olsun, orta yaşlılar olsun hiç bu hamleyi yapmıyorlar.

kitapların birden fazla türü vardır. kütüphaneye ya da kırtasiyeye gidip istediğiniz türden kitabı alıp geceleri yatmadan önce 1 saat okumak cidden insanın konuşmasını, yazmasını bile düzeltiyor. daha fazla kelime öğrenip, daha fazla bilgi sahibi olmamızı sağlıyor.

ege bölgesinde bir şehirde ikamet ediyorsanız sahile gidip orada kitap okuması da çok zevkli mesela. tamam kitap her yerde okunur lakin o denizin dalga sesleri eşliğinde okumak insana ciddi anlamda keyif veriyor. her neyse.

yani kitabın kokusu güzel olduğu kadar, içeriği de, konusu da, anlatımı da güzel olsa o kitap okundukça okunur, konusunun sonunu merak ettiğiniz için de bitirmek istersiniz. uzun lafın kısası kitap insanın ufkunu açar, bilgilendirir. okuyun, sözünüz geçiyorsa da yakınlarınıza okutturun.

tersten okunuşu patik olan kelime.

beni bu hayattan anlık da olsa çekip çıkaran kurtarıcımdır.

güzel bir dekor eşyasıdır. bazılarının masaüstünde yada arkamızdaki kütüphanede ismi görülecek şekilde poz vererek mesaj vermesini kolaylaştıran iletişim aracıdır. fotoğraflarda kendimizi istediğimiz gibi göstermemize vesile olurlar.

cumhuriyetin ilk yıllarında bir çoğu defnedilmiş, bir çoğu da yakılarak işkence görmüşlerdir.

çoğu yayınevi dolar ve euro’daki dengesiz çalkantılar yüzünden ithal maliyetlerinden kaynaklı zarara uğramamak ve iflas etmemek için ortalama 30 liralık bir kitabı 80 liraya satmak zorunda olduklarıyla alakalı kayıp rıhtım’a bilgi vermişler. geçen bakanın teki de yurt dışına şu kadar kâğıt ithal ediyoruz diye basbayağı şov içeren bir paylaşım yapmıştı. devletin kurumu türk tarih kurumu bile yeni baskılarında %40 indirimli olmasına rağmen 40-50 liranın aşağısında kitap satmıyor. hâl böyleyken adama “hani, nerede ucuzluk” demezler mi?

yeni aldığınız veya özen gösterdiğiniz bir kitabı okurken kitabın sırtında şu şekilde bükülme veya kırık istemiyorsanız;




şu yöntemi uygulayabilirsiniz;

insanı mutlu eden sayfalar bütünü.

yazının bulunmasından günümüze kadar geçmişine şöyle bir baktığınızda yazılacak binlerce şey var. son 5-6 yıldır zevkle okuduğum bazı yazarlara önyargıyla yaklaşmama sebep olan acı bir gerçeğe sahip. bin yıllar, yüz yıllar boyunca kitaplar her daim elit kesimler için yazılmıştır, yapılmıştır. hatta dünya tarihine baktığımızda özgür ve soylu erkekler için. dinler ve kültürler kitapların içeriğini ve yazımını her daim etkilemiştir.
çoğu kişi gibi benim de aşık olduğum rus edebiyatına bakalım. tolstoy'un okuduğum kitaplarından birinin kröyçer sonat-varlık yayınları-1964 sonsöz kısmında muhteşem bir eleştiri, alaycılık ve kitabının ele ayağa düşmemesi için yazdığı "bir kadın tarafından okunmasını asla istemem. onun o zayıf zihnini böyle bir kitapla kirletmek istemediğim gibi doğasına aykırı olan bu eseri okuması da kirlenmesine sebep olacaktır." minvalinde yazılmış cümleler bulunmaktadır. asıl derdini ilerki cümlelerde daha iyi ifade ederek eserinin de bu şekilde kirletilmesini istemediğini ifade etmiştir.
japonya'ya bakalım. murasaki shikibu'nun günlüğünde kadınların kitap okuması bir çok toplumda olduğu gibi aşağılayıcı bir şey olarak görülüyor. ailede kitap okuyan bir kadın kötü kadın, erkeğe özenen, asi, dövülmesi, terbiye edilmesi gereken bir varlık* olarak görülüyor.
yine bazı eski klasikleşmiş roman ve hikayelerde kadınların kitap okuduğu için evde kaldıklarını, günahkar olduklarını anlatan eserler bile bulunmakta.
kitaplar bu sebepten belli bir zamana kadar hep erkek bakış açısıyla ve erkeği yücelten şekilde yazılmış ve kitaplardaki kadın karakterler aciz, salak, gülünesi, aptal, ahlaksız, cahil olarak tasvir edilmiş . oysa günümüze baktığımızda yapılan araştırmalarda kadınların erkeklerden daha fazla kitap okuduğu ortaya çıkmıştır.
çok garip değil mi? şu an bu tür sonsözleri, önsözleri kitaplara eklemedikleri için çoğu okuyucu yazarların kitapları kimin için yazdığından, yazılmasının asıl sebebinden habersiz. yayınevleri acaba bizlere manipülatif kitaplar sunuyor olabilirler mi? aslında sürekli kadınları aşağılayan klasiklerin 100 temel eser olarak okunması noktasından başlarsak daha iyi olabilir ama bu başka bir tartışmanın konusu.