kitap bitmesin diye azıcık okumak

eğer çok sevdiğim bir kitapsa, ve içine hapsolduysam, içindeki karakterlerden ayrılmak istemiyorsam kitabı yavaş yavaş okurum. daha iyidir.

genelde azar azar okuduğum kitaplar, bitiremeyecek kadar beni sıkan sırf iş olsun diye bitirmeye çalıştığım kitaplardır. son aylarda elimde olan yevgeny zamyatin'in "biz"i gibi mesela.

bazen yaşanan ve yaşadığım durumdur. bazen bazı kitaplar nefis oluyor ve okumaya kıyamıyorsun. bu olayı hakan günday kitaplarında yaşamıştım. sonrasında ihsan oktay anar puslu kıtalar atlası ve diğer kitaplarında yaşamıştım. ne olur bu keyif kaybolmasın bitmesin diyerek kendime sınırlama koyarak okumuştum.

bazen de bu durum uzun süredir beklediğin bir kitabın çıkmasıyla oluyor. mesela bir kitabın çıkmasını uzun zamandır bekliyorsun. kitap çıkıyor satın alıyorsun ve okumaya kıyamıyorsun.

olmaz yapamam, bitmesin diye ağlaya ağlaya okurum ama yine çabucak okurum bitiririm.

bir sürü kitabı aynı anda okuyup ben çok şey biliyorum bunları okudum demekten daha iyidir. biraz okuyup aklında kalması ve bunu ileride kullanabilmek ya da paylaşabilmek daha mantıklı ve makul olurdu.
siz siz olun sırf popülarite uğruna klasikleri zorla bitirmeye çalışmayınız efenim.