kızların kendini hep dolaylı olarak ifade etmesi

kadınları anlamak başlıklı tatavaların çıkış noktası. imalarını anlamak zorundasın çünkü anlatmıyorlar.

(bkz: düz söyleyince ima arayanlar)

kalkıp delikanlı gibi laf sokmak yerine işte ne bileyim kendilerince ‘manalı’ bir şarkı açıp anlayıp, bozulmamızı bekliyorlar.

şarkı yoluyla laf sokmaya çalışmak, mesaj vermek kadar salakça bişi olamaz lan.

burada da kesin yapanı bulunur.

ben direk olduğu gibi yüzünüze vuruyorum sonra trip yiyorum neyse en azından manalı olmadık.

genelleme yapmamak gerek...
kızların kendilerini dolaylı olarak ifade ettiklerini düşünmüyorum. sadece erkekler kadar bodoslama dalamıyorlar konuya..
kızların ifadelerinde giriş, gelişme ve sonuç kuralı işlerken erkeklerde direk sonuç kuralı geçerli oluyor. e haliyle erkekte durumu böyle yanlış anlıyor...
o zaman da böyle kızlar hakkında atıp tutuyorsunuz...

türün bireyleri, anlatımlarında çeşitli teknikler kullanabilirler. bu gibi başlıklar, toplumsal kalıpların oluşması için, belki de aşağılamak için ve hatta hayır diyorsa kesin evettir anlayışını malesef ki hem erkek hem de dişi bireylere aşılamak, dolayısıyla cinsiyet eşitsizliğini arttırmak amacındadır. bu başlığa ilgi duyanların, biraz zihin teorisi biraz da evrimsel psikoloji kitapları okumalarını öneririm.

doğru tespit.

işim gereği hep erkeklerin çoğunlukta olduğu ortamlarda bulundum ve erkekleri düz, anlaşması kolay insanlar olarak buluyorum.

genel olarak kadın arkadaşlarımda gördüğüm de hep bir beklenti içinde olmak, sonra bu beklentiyi dile getirmediği için karşı tarafın gerçekleştirmemesi ve ardından karşı tarafa pasif agresif tavırlar sergilemek. eskiden ben de yapıyordum ve yapmayan kimseyle tanışmadım açıkçası. sebebi de hep kafamızda "bu böyle yapılmalı, şu şöyle olmalı" gibi kuralların olması ve herkesin bu kurallara uyarak yaşamasını beklemek.

başka hayatların/yaşantıların/kuralların mümkün olduğunu anladığımdan beri kimden ne beklentim varsa açık açık söylüyorum. ikidir yemeğimi paylaştığım arkadaşla üçüncü kere yemeğimi paylaşacak olduğumda "normalde ikram ederdim, ama senden aynısını görmediğim için seninle paylaşmıyorum ve sen paylaşana kadar da böyle yapacağım" diyorum. çok rahat.

ortak planımızı son anda iptal eden ve sözde bir özür olarak "kusura bakma beni bilirsin plan yapmakta kötüyüm" diyen arkadaşa "senin için hazırlık yapmadım ama yapmış olsaydım haksızlığa uğramış hissederdim" diyerek bu durumun beni rahatsız ettiğini net bir şekilde belirtiyorum. artı sınırımı ve nelerin beni rahatsız ettiğini karşı tarafa açık açık söylüyorum.

negatif feedback vermediğin insanın değişmesini beklemeyi saçma buluyorum. biraz da karşıdakinin gözüyle bakın hayata.

beklentiye girmek daha yıpratıcı, yorucu ve niye benim kurallarım herkes için geçerli olsun ki?