kızmak ama kızgın kalamamak

saman alevi misali bir parlayıp sönmenin tezahürüdür. bazen iyi bazen kötü sonuçları olabilir.

herkese karşı değil ama bazen birilerine karşı kızgın kalabilmek gerekir. kendi sınırlarınızı çizebilmek için.

baba diyorum, her şeyimi diziyorsun diyorum, biralarımı da buzdolabına koy...

oğlum diyor, günahına ortak mı olayım?

kızıyorum ama kızgın değilim, kalamam, ılık bira, ıy.

unutmaya bağlıdır. ben sürekli unuttuğum için kızgın kalamıyorum. ulan neden kızdığımı unutuyorum.

herkese değil bir kaç kişiye yapıyorsanız normaldir. herkese yapıyorsanız geçmiş olsun, kullanılıyorsunuz.

uf çok iyi bir şeydir. keşke böyle olsam. şu hayatta öfke kadar insanı kendisinden uzaklaştıran başka bir duygu yok. kızmamak da iyidir de hadi oldu da kızdın mesela sonra yumuşamak ne güzel. eppur öğren bunları, öğrenmenin yaşı yok.

üç günlük dünya deyip geçildiği için olan.

ne bileyim mesela az önce bir arkadaşa küstüm gibi oldu. ama uzatmadı. tutup sticker falan attı. kalamadım da kızgın. niye kalayım.

keyif aldığım anlar daha kıymetli.

kızmak ama daha fazla kızmamak ve kızgın kalmamak için nazikçe iteklemek, mancınıkla fırlatmak hafifçe. yoksa sıfır kızmak ama kızgın kalmak. gözüm görmemek çoh iyi olmak.

küçük prens'te şöyle bir cümle geçer.

"ben onu anlıyordum. yanlış yaptığında bile anlıyordum. onu sevdiğim için anlayacak bir sebep buluyordum. o da öyle yapar sanmıştım."

bu cümle bunun nedenini çok güzel biçimde açıklıyor aslında.
sevgi
sevdiğimiz kişilere kızsak bile kızgınlığımızın nedenini zamanla unutuyoruz. sevmeye devam ettiğimiz için de bir türlü kızgın kalamıyoruz.