kolay gelsin dendiğinde cevap vermeyen esnaf

alışverişi kesmek isteyeceğim esnaftır...

(bkz: kolay gelsin deyince cevap vermeyen bakkal)

adab-ı muaşeretten yoksun esnaftır. tiz defteri dürüle!

bazıları yüzünüze garip garip bile bakabilir. insanımız kabalığa, kötü davranılmaya o kadar alışmış ki iyi bir şey söylendiğinde garipsiyor.

duymamıştır ya da kolay gelmiyordur

kalbimi kıran esnaftır. duymamıştır ya da yorgundur diye kendimi teselli etmeme sebep olur. hayır nickimicalmislar ağlamayacaksın.

bunun sebebini çok merak ediyorum ben çünkü ölmeye 3 saniyem kalsa bu söze yine bir teşekkür ederim.

sadece esnef mı? resmi kurumlarla yaptığım görüşmeler neticesinde nemrut memurlar bana illallah ettirdi. kokay gelsin iyi günler ve teşekkür ederim ile biten tüm cümlelerimde bezgin ses tonu ve suratıma kapatma eylemi ile karşılaşıyorum. gözünü seveyim müşteri hizmetlerinin.

hemen ardından hayırlı işler deyip terkedeceksin o dükkanı.

bazen duymuyorlar ya da yorgunluktan beyin işlemiyor. onun haricinde ayıp edendir.

karşılama, ağırlama ve uğurlama şeklindeki esnaflık üçlemesini bilmiyordur. tez vakitte öğrenmesi gerekir yoksa iki kuru sözü esirgediği müşterilerinin kaybı ona fazla pahalıya mal olabilir.

yer yüzünde kalan son esnaf dahi olsa bir daha önünden dahi geçmeyeceğim esnaf. önce insan olacak.

vermek zorunda değil?

esnaf degil kim bilerek yapiyosa bunu hayvandir, gercekten kibarlik nezaket bu kadar zor bir is mi?

ben anlayabiliyorum onları. yorgun olabilir, başka bir şey düşünüyor olabilir. ben her seferinde kolay gelsin diyeceğim yine de, cevap gelsin ya da gelmesin önemli değil.

canım anneannemin, bebeklikten çocukluğa geçiş dönemimde bana öğrettiği ve alışkanlığını kazandırdığı için şu yaşımda bile minnet duyduğum birçok düsturdan birisi, çalışmakta olan insanlara bir "kolay gelsin" demeyi çok görmemekti. bilhassa esnaflara, pazar tezgahtarlarına, inşaat işçilerine, belediye çöpçülerine.

ben "kolay gelsin" demeyi alışkanlık haline getirmeye yeni yeni başladığımda, insanlar hayata ve bunun içinde akıp giden rutine karşı daha az öfkeliydi. daha az yorgundular, yahut yorgunluklarının karşılığını daha fazla alıyorlardı. dolayısıyla onlara yönelttiğim bu dileğe içten bir şekilde gülümseyip teşekkür etmek, karşılığında bana da iyi bir gün dilemek onlar için çok kolaydı. mutlu bile oluyorlardı. ben de birilerini mutlu ettiğim için ayrıca mutlu oluyordum.

şimdi elbette aralarında, yoldan geçen birinin ya da bir müşterinin "kolay gelsin" dileğine teşekkür etmeyi akıl edecek kadar insaniyetten nasiplenmemişler de vardır, onları ayrı tutuyor ve iflah olmayacaklarını bildiğimden tasalanmıyorum. geri kalanların beni cevapsız bırakmasını ise anlayabiliyor ve aklayabiliyorum çünkü 2021 türkiyesi'nde karın tokluğuna köpek gibi çalışıp insaniyet konusunda ister istemez umudunu yitiren yorgun ve öfkeli insanların değil bana cevap verecek, benim "kolay gelsin" cümlemi duyacak kadar bile odaklı olabileceğini düşünmüyorum. herkes çok dalgın, bitkin. herkesin kafasında maddi manevi bir sürü kaygı var. sabrımızın, iyi niyetimizin, dirayetimizin suistimal edildiği bir coğrafyadayız. kolay falan gelmiyor haliyle. keşke gelebilse. belki de bunu bildikleri için sessizliğe gömülüyorlardır. anlayışlı olmak gerek diye düşünüyorum.

bin kişiye teşekkürler efendim, sağolun efendim demekten sıkılmış esnaftır. biraz empati.

anında alışverişi selamı sabahi keserim.

haklı esnaftır.
belki adam zoru seviyordur

afiyet olsun / hayırlı olsun dendiğinde cevap vermeyen müşteriyle aynı odaya koyup , ıslat dut çubuğuyla…

yapmayın ayıptır.