komik okul anıları

hatırlayınca ;
"lan ben ne mal mışım?"
"hey gidi günler hey"
"vay bee acaba arkadaşlarım n'apıyolar ya..?"
" aynı kadro olsun valla bidaha okurum."
gibi cümleleri içten içe tekrar ettiren anılardır.

anılara gelince anlatmakla bitmez. ama 6 şeyi asla unutamıyorum.
- seçmeli dersten kalmam.
- din dersinde kopya çekip yanlış kopya çektiğimi sınavdan sonra öğrenmem.
- okuldan kaçıp yanlışlıkla müdürün babasının kahvesine okeye gitmem. (üniformayla)
- üniversiteyi kazanınca evde mevlit yaptırmam.
- üniversite 4. sınıftayken lisemde ki coğrafya hocasıyla çıkıp ilk date de okuldaki anılarımı anlatmam.
- yanlışlıkla üst dönemlerle sınava girip sınavdan yine yanlışlıkla "65" almam.

aslında yaşadığın anı o an seni üzse de üzerinden yıllar geçince yine de gülerek hatırlıyorsun. benim ilkokulda müzik dersinden flüt çalamadığım için 35 almam gibi..

birgün tuvalette 3 kişi sigara içiyoruz son senemiz atılmayalım korkusu var sigara konusunda sertler. neyse 3 kişi kapıyıda kapattık, dinci bastı. napıyonuz burda dedi, tabi sigaraları atmışız. o anda sigara demiym de ne dersem diyim havasıyla, hocam biz gay'iz dedim. dedim demesinede sonradan kafama kaynar sular döküldü. karşımdaki dinci. yarım saat konuşmuştu bizle.

yaşarken komik, anlatırken veya yazdığınızı biri okuduğunda komik gelmeyen anılardır. belki de ben anlatmayı beceremiyorum.

yer: ilkokul, sanırım ikinci sınıf.
zaman: bayağı eski
kişiler: hoca**, sınıf ve olmazsa olmaz kişi sınıfın ineği ben.
olay:
hoca herkese tek tek soruyor büyüdüğünde ne olacaksın diye. bir çocuğa soruyor işte, *çocuk da çöpçu olacağım diyor. hoca alkışlatıyor, diyor çöpçülük küçümsenecek bir meslek değil filan. ben de gaza geliyorum ben de çöpçü olacağım diyorum. hoca da sen olma boşver diyor. komik mi bilmiyorum ama bence yazmaya değerdi.

ilk ders bölüm başkanın dersi ve ben uyumuşum. adam uyandırmaya çalışmış tüm dersi başımda anlatmış arkadaşlar yalanlar söylemiş vs. üstünden iki farklı blok ders geçmiş ve ben birinin masayı sallamasına küfür ederek uyandım. meğer herkes girmiş ben tek kalmışım bacağımla masayı sallayan da benmişim. ve ders arası sanıp üst sınıflar derse gelince anladım durumu.

lise de 1-2 erkekle olmustu. cocuklar guya beni utandirmak için ayip seylerden basederdi. bende onlardan baskin gelince yamulup kalirlardi.

müzeyyen 6 yaşında küçük bir kız. beraber ilk okula başladık bununla. aynı sınıftayız. ama müzeyyenin aklı fikri koca bulmakta. çünkü ablası evlenme yaşına gelmiş ve deli gibi koca arıyormuş.

dolayısıyla müzeyyen'de de koca arama takıntısı baş göstermiş.

neyse, bir gün sınıftayız, bu müzeyyen de benim önümdeki sırada oturuyor. elimde bir bardak viski, ağzımda da enfes purom, pencereden bahçedeki ağaçların sonbaharın yumuşak rüzgarlarda yapraklarını döküşünü seyrediyorum.

yapraklar tek tek dökülüyor. önce biri... sonra diğeri... sonra bir diğeri... dalların üzerindeki sararmış yapraklara bakıp önce hangisinin döküleceğini düşünüp kendinle iddiaya giriyorsun. öylesine huzurlu bir ortam bu.

tam bu sırada hoca müzeyyeni ayağa kaldırdı. ''müzeyyen kızım niçin iyi bir eğitim almalıyız'' diye sordu. müzeyyen de cevap verdi: "iyi bir koca bulmak için."

işte orada yerimden kalktım. sakince kapıya yöneldim. hoca, "sevişilinebilizite nereye gidiyosun?" diye sorunca "çok daraldım, biraz hava alıcam" dedim ve sınıftan çıktım.

bahçeye indim. teneffüste çocuklara yumurtalı ekmek satmak için bahçe dışında bekleyen yumurtalı ekmekçi duruyordu. hiç bilir misin o yumurtalı ekmekçileri bilmiyorum. eskiden çok vardı bunlardan. sandviç ekmeği içinde haşlanmış yumurtaları dilimleyip koyar, sonra da sokak sokak dolaşıp satarlardı.

mcdonalds'ların, burger king'lerin yaygın olmadığı 90'ların türkiye'sinde gençliğin mahkum olduğu en yaygın fast food işletmeleri bu seyyar yumurtalı ekmekçilerdi.

neyse, bunun yanına gittim. tek bir soru sordum. "hacı söyle bakim bana: yumurta mı tavuktan çıkar, tavuk mu yumurtadan?"

adam cevap veremedi. ama aklı çok karıştı. sonraları bu soruyu etrafındaki yumurtalı ekmek piyasasından bir sürü insana sorduğunu duydum, onlar da sağa sola sormuşlar, hatta müşterilerine falan soruyorlarmış, bu soru baya popüler oldu bir dönem.

neyse, buna bir puro uzattım ve gidip bir banka oturdum, ayaklarımı uzattım.

iki dakika sonra müzeyyen de yanıma geldi. oturdu. önce hiç konuşmadık. sonra buna puromu uzattım. baş ve işaret parmağı arasında tutarak ve puronun ucunu avcunun içinde bırakarak ağzına götürdü. derin bir nefes çekti. sonra geri verdi.

"sen neden çıktın sınıftan?" diye sordum.

"hoca sınıftan attı" diye cevap verdi.

"hayırdır?"

"bana, her kadın evlenmek zorunda mı? evlilik bir kadının amacı olmamalı dedi. ben de senin gibi evde kalmış kadınalr kendilerini bu fikirlerle avutuyor. tabi bu koca g.tünle nasıl koca bulasın ki sen de haklısın dedim, o da beni sınıftan attı" diye cevap verdi.

bunun üzerin donuk gözlerimle ve alaycı gülümsememle baktım.

"müzeyyenciğim" dedim. "koca bulmak güzellik veya birikimle ilgili değildir. bir zaman ve mekan sorunsalıdır. eğer doğru zamanda doğru yerde olursan kocayı bulursun. g.tün ne kadar büyük hiç önemli değil. ama şu da var, zamanın bir de yaş faktörü var. yani ne kadar genç bir kızsan kocayı o kadar kolay bulursun. yaşlandıkça koca bulma ihtimalin azalır. çünkü erkekler genlerini aktaracak kadın ararlar. aynı senin, iyi baba olacak kaliteli gen araman gibi, erkek de genine iyi rahim arar. iyi rahim de genç kızlarda olur. eğer yaşlanırsan, gecikirsen, zaman geçerse... evde kalırsın."

müzeyyen biraz irkilmişti. bu açıdan hiç düşünmediği belliydi.

son sözlerimi bezgin gözlerimle ufka doğru bakarken puromdan bir nefes çektikten sonra, fısıldayarak dile getirdim:

"o yüzden otuzdan önce kocayı buldun buldun. yoksa kendi turşunu kurdun bebeyim."