kompozisyon yazmak

orta ve lisenin en gıcık ödevi yada sınavı. ben uzun konuşmayı yada yazmayı hiç sevmem. cümlelerim vurucu, kısa ve nettir. süsleyeyim, püsleyeyim, allayayım, pullayayım hiç beceremem.
yazım zaten amon ra dan beter, sayfa düzenim sıfır, imla bok...50 ile zor geçerdim kompozisyondan.
sınıfın güzel ve çalışkan kızları bir döşerdi...al eve dantel diye kullan. yanlara süslemeler falan ama bir okurdum bom boş, hep tekrar etmiş yazdıklarını, neyse muhalif dostum hatırlattı.

kompozisyon; farklı şeyleri bir bütün haline getirmek anlamındadır. kompozisyon yazmak ise; bir konu hakkında duygu ve düşüncelerin kurallar dahilinde düzenli bir şekilde anlatılması ve aktarılmasıdır.
okullarda anlatımı düzeltebilmek adına verilen ödev bir çok öğrenci tarafından pek sevilmiyor maalesef çünkü kurallara bağlı kalmak gerekli. ayrıca birbiriyle bağlantılı da olsa farklı konuları bir bütün haline getirmek herkesin harcı değildir.

kompozisyonlarımı edebiyat hocalarım hep çok beğenmişlerdi. özellikle suç ve ceza için yazdığım kompozisyonu hocalar okul panosuna asmışlardı. sanırım iyiyim bu işte.

türkçe dersinin en sevmediğim tarafıdır.
okul hayatım boyunca kompozisyon yazma kabiliyetim hiç olmadı. aklıma yazacak hiçbir şey gelmezdi. saatlerce otururum öylece. kağıt bana bakar, ben kağıda bakardım. sınıftaki diğer öğrencilerin harıl harıl yazdığını görüp, benim yazamadığımı görünce daha çok moralim bozulurdu. millette nasıl hikayeler varsa döktürürdü, bende garibim saf gibi kalırdım öyle. şimdi otur kompozisyon yaz deseler, yazamam sanırım. artık ne derece soğuduysam bilemeyeceğim.

ilk okulda dedemden cumhuriyetin kuruluş yıllarını ve kendisinin bizzat yaşadıklarını dinleyip çok etkilenmiştim, şansıma o hafta da 23 nisan haftası olması sebebiyle okullar arasında düzenlenen kompozisyon yarışması vardı ve orta okullarında katıldığı bir yarışmada 4. sınıfa giden bir öğrenci olarak birinci olmuştum.