konya'da ağlayan ve annesini isteyen 1. sınıf öğrencisi

öğretmeni tarafından hakaretlere maruz kalan öğrencidir.

öğretmenlik dediğimiz meslek sadece bilgi paylaşarak veya bir şeyler öğreterek olmuyor. en büyük örneği olmuş bu video.
ulan sizi beni sayıyla mı verdiler diyor ruh hastası. ulan asıl sizi bize sayıyla mı verdiler.

buradan

bizim zamanımızda da böyleydi
şimdi de böyle
babadan oğla nesil bunlar

yukardaki satırlarımı googleda aratırsanız bir doğuş videosuna denk geleceksiniz.
işte o video tüm düşüncelerimdir.

üst edit : oha arkadaşlar başlığa istinaden şakalı bir tanım girmiştim ama haberin içeriği sinirlerimi zıplattı.
t: öğretmenlikten ihraç edilmesi gereken bir adet hayvan oğlu hayvanı içeren haber.

bu kişinin acilen görevden alınarak yerine atanmayı bekleyen ve mesleğini severek yapabilecek binlerce genç arkadaşımızdan birisi geçirilmelidir. böyle dinazorların öğretmenlik mesleğine leke sürmesine engel olunmalıdır. öğretmen demek istemiyorum kendisine bu yaşam formunun akıl sağlığı yerinde olmayabilir psikoterapi verilebilir.

eğitimi yerle bir olmuş 93 eğitim fakültesi olan bu ülkede, binlerce mesleğini haketmeyen cahil öğretmen olabiliyor.

bu arada finlandiya'da öğretmen seçimi biri uygulamalı biri yazılı olacak şekilde iki sınav ve bir mülakattan oluşuyor. başvuranlardan da sadece 1/10'i öğretmen olabiliyor. işte bu nedenle dünyanın en iyi eğitim sistemine sahipler.

yaşasın entelektüel elitizm!

nasıl aklım almıyor ya nasıl vicdan merhamet var anlayamıyorum .sizin gibiler öğretmenlikten men edilsin .pandemi yuzunden çocuklar dışarıya çıkamaz oldu ciktiginda da ailesi yanında sürekli ve şimdi yasaklar kalktı okullar açıldı çocuklar haliyle bir boşluğa düştüler .burda bir öğretmen olarak sizlerin yapacağı şey onlara şefkatle yaklaşmak ezmeden kırmadan dökmeden .daha 1.sinif ya onun özgüvenini mahfetmeye ne hakkın var senin.ailesinin bir kere bile bagirmamis kizmamis kiyamamis el bebek gül bebek yetiştirdiği çocuğuna ne hakla bagirirsin sen.nefret ediyorum sizin gibi öğretmenlerden allah sizleri çocuklarımızdan uzak tutsun.
sinirlerim zıpladı bu konularda hasssssim.

bir veli, henüz okula kayıt sırasında çocuğum şu sınıfta okusun diye okul idaresine diretir.

idare çocuğu mevcut sınıfında okutmak ister.

okulun ikinci günü için bir plan yapılır. çocuk çığlık çığlığa ağlayacak ve diğer bir arkadaşı videoyu çekecektir. videoyu çeken, sınıfa girmesine izin verilen bir veli de olabilir. çünkü okulun ikinci günüdür henüz.

önce video servis edilir sonra da veli "sınıfının değiştirilmesini için müracaatta bulunduk." der. sanki en başından böyle bir talebi yokmuş gibi. buradan

ağlayan, bu yukarıdaki senaryoda geçen velinin çocuğudur. eğitim hayatının daha ikinci gününde büyüklerin oyunlarına alet edildiğinden bu saatten sonra okuldan zerre fayda göremeyecek olan çocuk.

ek: videoyu dikkatle izlediğimde şunu açıklayamadım. 14'üncü saniyede başka bir kadın sesi var, sınıfta başka biri mi var yetişkin? yoksa eklemeler yapılmış bir video mu bu?

birinci sınıfa başlayan bir çocuk korkup ağlayabilir gayet normal, bizim zamanlarımızda da vardı ve var olmaya devam edecek. benim merak ettiğim şu bir yıldan fazladır evde bu öğretmen ne ara bu kadar tahammülsüzlük yaşadı ki? daha dün bir bugün iki ne ara sıkıldın da bu kadar ağlıyor diye çocuğa çemkiriyorsun? halledemiyorsan en kötü velisini çağırırsın çocuğu sakinleştirir.

bu erkek çocukları da çok ağlayıp bağırıyorlar he, ben 1. sınıftayken de böyleydi hatırlıyorum, kız çocukları masum masum uslu uslu oturuyor, erkek çocukları zırlıyordu hep.
ben de çocukken saçma sapan bağırırdım, sinirliydim.

bir an kendi çocukluğumu gördüm ve çocuğun ‘anne’ demesiyle içim gerçekten bir hoş oldu. bende çok ağlardım neredeyse ilk dönem full ağladım ve annem hep benimle birlikte derslere girmişti. bu şekilde bağırmalar, kulağımı çekmeler, cetvelle elime, suratıma vurmalara maruz kaldım. konudan bağımsız olarak çocuk sesine bende dayanamam ama öğretmenlik mesleği de özellikle anaokul, ilkokul ve ortaokul için ‘çocuk sevmeden’ yapılmaz. zor yani, gün içinde nelere maruz kalıyordur ki bu şekilde bir kriz geçirmiş ama yine de tepki bu olmamalı. çocuk zaten ağlıyor bu şekilde bağırırsan o çocuk nasıl yarın okula gelecek ve okulu sevecek ? tepki yanlış, eğitim yanlış, düzen yanlış. nerden tutsan elinde kalıyor.

olaydan bağımsız olarak henüz 1. sınıftayken bile bu tarz olayları kaydetmeyi akıl eden sınıf arkadaşı da çok mantıklı hareket etmiş

umarım yakın zamanda görevinden alınıp hakkında aileler tarafından dava açılır.

bazı meslekler vardır sadece okulunu bitirmekle olmaz. o mesleğe de uygun olman gerekir. doktorluk, öğretmenlik gibi meslekler böyle bence. çocuklara tahammülü olmayan, sevmeyen, anlaşamayan insanlar öğretmen olunca böyle oluyor. bir insanın geleceğini neredeyse şekilllendiriyorsun. o çocuk zaten korkmuş bir de üstüne öğretmenin bu acımasızlığı... başlangıçta bunu yaşayan çocuğun yaşadığı travmayı düşünemiyorum. yazık çok yazık!

ilkokul hayatım boyunca üçüncü ve dördüncü sınıf hariç her gün dayak yedim hocalardan. 90 larin başı allah'ın aptallari gerçek disleksi ve hiperaktivite ne bilmiyorlar günde 5 öğün dayak yedim şerefsizlerden. sonra crypto neden dövüş sporları ile uğraştı size olan öfkemi kontrol etmemin kum torbasi dışında başka yolu olmadığı için. ortaokul da sınav öncesi not aldığım için dayak yemiştim lan aklıma geldikçe delleniyorum.

doğuşun bir videosu var babadan ogula nesil bunlar diye onu ithaf ediyorum ben başlarsam doğuşun ettiği küfürler anne şefkatinden hallice kalır.

içim acıdı resmen ya. bir lokma çocuk. insan nasıl kıyar ya? hangi hakla? madem sabrın yok o zaman öğrenmenlik yapma. öğretmenlik sabır işi.

çocuğun ağlatılması korkunç ama bunun nasıl kayda alındığı kısmı daha da korkunç.
birinci sınıf öğrencisi telefonla sınıfa girmiş ve hemen kayıt tuşuna mı basmış?

öğretmenler hakkındaki fikirlerim yazdıklarım da mevcut. laf da söyletmem kolay kolay. bu yaratık öğretmen falan değildir. afedersin ama s.tir git başka bir iş yap. rezil ötesi insan müsveddesi seni.

diğerlerinin çıt çıkaramaması peki.. çok üzüldüm ya. okulun ilk zamanları olur böyle şeyler kendi çocukluğumdan hatırlıyorum ağlayan o kadar çok kişi vardı ki. ben anaokuluna gittiğim için alışıktım anlamazdim bunlar niye ağlıyor, eve gitcez nasılsa diye düşünürdüm çocuk aklı işte. ılkokul hocamız çok iyiydi hiç bağırıp çağırmazdı. böyle tipler derhal görevden alınmalı. birde artık nasıl yapılır bilmiyorum ama böyle canavarları ayrıştırıcı bir sistem oluşmalı . artık psikolojik teste mı sokarlar ne yaparlar.

velilerin çocuk alışana kadar okulda beklemesi gerekiyor. bu en fazla bir haftalık süre olabilir. veli ile öğretmen'in her an karşılaşma ihtimali olduğu, çocuğun 'anne ne oldu bugün biliyor musun?' diyerek anlattığı bir süreç bu. böylelikle öğretmende bilinçli hareket eder velide. kimse kimseye hemen güvenemez. bağ kuramaz bu mümkün değil. o ilk hafta dan sonra öğretmen değişikliği bile yapılıyor.

okulun ilk gününde ağlamaktan içim çıkmıştı. bir hafta sonra 'ben okulu bırakmak istiyorum' demişim. ama öğretmen'im o süreçte hep güler yüzlüydü. veliler kapıdan gitti ondan sonra başladı tantanası onda ki sabırda o kadarmış demek ki. benim bahsettiğim öğretmenim'de şiddete eğilimli biriydi. ama o bile okulun ilk günleri böyle davranmadı bize. alışma süreci için öğretmenlerin daha dikkatli olması gerekir.

şunu da ilave etmeliyim. bölümleri kafana göre atarsan olacaklar garipleşir. kardeşimin ilkokul öğretmeni felsefe öğretmeniydi. yanlış duymadınız ve biz çocuk psikolojisi bakımından hep zayıf bulduk adamı. çocuklara hep büyükmüş gibi davrandı. doğru kişileri doğru yerlere atamama sorunuda var ona da değineyim dedim.

yaptığı edepsizliğin karşılığını unutamayacağı bir şekilde alır. çünkü bir sonraki aşama saç saça baş başa. seviye yerlerde. böyle kazandığı paranın helal olma ihtimali olabilir mi?