konya iş ilanları

konyada çalışabileceğim bir iş bulabilirsem maraş'tan çıkmayı düşünüyoruz. artık burda hayat bitmek üzere. 1,2 yıla kadar da hayat olmayacak. sil baştan bir düzen kurmak gerekiyor. şehir birkaç güne çöp yığınına dönecek gibi. hayalet gibi zaten. köylerde ölü kokularından kurtların indiğini okudum. hâlâ arama kurtarma devam ediyor. yanı başımda bir bina depremin ilk gününden beri arama kurtarma devam ediyor ama binanın yarısı bile hâlâ temizlenebilmiş değil. hâlâ bir sürü insan olduğu söyleniyor. başlıkla tanım biraz uyuşmuyor gibi. moderatörler arkafadlar kusura bakmayın. hâlâ iki kelimeyi bir araya getiremiyoruz. olayın şoku korkusu hâlâ çok taze.

güzel kardeşimiz, ailesi ve daha nice depremzedeler için up.

kardeşim pazartesi gününe bizim patronlara bir sordurayım ve çevrede ki arkadaşlara da sorayım.

umarım güzel haberlerle dönerim sana.

psikolojiye bak be. o kadar şehir varken konya demesinin sebebi muhtemelen deprem riskinin en az olduğu şehir olması.
iş tercihini veya mesleğini söylersen ben de yardımcı olmaya çalışacağım.

şuan deprem konyada yok diye konyada çalışmak istiyorum değil. hiçbir şeyi seçme şansımız yok sadece konya'da tanıdık olduğu için konya.

bu gönderinin linki

paylaştığım görseller için bizzat teyit almadım ama başlığı görünce kayıtsız kalmak istemedim.
allah herkese tez zamanda ferah kapılar açsın inşallah.

düzeltme: yeni bir irtibat numarası eklendi.

#2418716
bilgilendirme için minnettarim. elektrik yok. sarj gitmesin diye doğu düzgün internete de giremiyorum.

sayın modlar bu başlığı da sabitleyin ya da ne bileyim siyah filn yapın elimizden bişey gelmiyor keşke gelse.

an itibariyle kahramanmaraş dan çıktım. otobüse bindik. ankara'ya gidiyoruz oradan da konyaya gececegiz bir aksilik olmazsa. yarım saattir yoldayız her yer harabe her yerde bi enkaz. yiyecek konusunda hiçbir sıkıntı yok desem yeridir. çadır hâlâ az. tuvalet yok denilecek durumda. umuttan ve duadan başka yapacak hiçbir şeyimiz yok. kahramanmaraş merkezde barınma ihtiyacı olanlar varsa yardımcı olabilirim. lütfen bana yazın hâlâ telefonu sarj edemedim. şarjım az kalın sağlıcakla.

konya'dan sonuç alamazsan en azından nevşehir'de ki otel zinciri olan yakınım ile irtibata geçer gerekeni yaparız. dürüst bir insandır. seve seve yardımcı olur.

konya'da yaşıyorum. nasıl bir iş aradığınızı bilemiyorum fakat birçok yerde eleman sıkıntısı yaşanıyor. eğer konya'da iş bulmak gibi bir amacınız var ise ( otellerde vs fazlasıyla eleman ihtiyacı var) pek sıkıntı yaşamazsınız.

konya selçuk üniversitesi tıp fakültesi:
bu paylaşımın linki

konya necmettin erbakan üniversitesi tıp fakültesi
bu paylaşımın linki

sevgili sözlük yazarları sevgili moderatörler beni tanıyan tanımayan herkese iyi akşamlar dilerim. konyadayim. geleli kaç gün oldu bilmiyorum ama 2,3 hafta oldu. geçici olarak bi yurtta kalıyoruz. iş bulduk. yardımcı olan herkese minnettarım. bu zor zamanlarda beni biraz olsun mutlu eden şey siz güzel insanların var olması. bu başlığı açtığım ilk gün geldi aklıma bir sürü mesaj... yazan yazmayan herkese çok teşekkür ederim. moderatör arkadaşın biri başlığı siyah yaptı ona ayrıca teşekkür etmek istiyorum. ben iyiyim ailem maraş'ta her gün arayıp soruyorum. onlar da iyi. doktora gittim. dediki birilerine anlat kime anlatayım bilmiyorum. sonra aklıma burası geldi. muhtemelen buraya kadar bile okumayacaksiniz ama yazmak biraz olsun acımızı azaltıyor. en başından anlatmak istiyorum 06.02.2023 saat 2.00 suları. dizi izliyorum bi yandan da yarınki psikolog randevusunu düşünüyorum. uyuyakalmışım.



yatağım inanılmaz sallanmaya başladı uykunun etkisiyle ne olduğunu bile anlayamadim. tuhaf bir ses bu sesi yemin ederim tarif etmek imkansız. yatak sallanıyor,duvarlar sallanıyor, dolabım sallanıyor,yataktan ani bir refleksle kalkıverdim. öylece dondum kaldım. annemin çığlığı bugün bile kulağımdan gitmiyor. dışarı koştuk babamla beraber annem kardeşlerimin odasına girdi. lanet olsun bize onları düşünemedik ama yemin düşünemedik. dışarı çıkınca onlar aklıma geldi içeri doğru baktım onlarda çıktı. dışarı çıkarken babamla kapıyı açıyoruz geri kapanıyor açıyoruz geri kapanıyor. zar zor açtık dışarı çıktığımda kayıp yere düştüm. başımı inanılmaz çarptım. bir gün boyunca burnumdan kan kokusu gitmedi. küçük kardeşim geçen gün şiirini de paylaşmıştım. ağlamaya başladı ben ağladım annem ağladı diğer kardeşim hepimiz ağlıyorduk. hâlâ sallanıyorduk. tekbirler getirip dışarda olmamiza rağmen ayakta durmaya calisiyorduk. yaklaşık 1.5 dakika sürmüş. ama gelin yaşayana sorun bir ömür gibiydi derler ama bu sadece demekle kalır. shakespeare yarayla alay eder yaralanmamiş olan diyor. şimdi daha iyi anlıyorum bu sözü. ayaklarimizda ayakkabıyı geç çorap dahi yok inanılmaz bir yağmur başladı. forrest gump ı izleyenler bilir forrest vietnama gidince orda annesine mektup yazıyor ve ordaki yağmurları anlatıyor. sürekli yağmur yağıyor bazen üstten bazen kuzeyden bazen yandan hatta bazen de aşağıdan diye bütün bildiğiniz fırtınaları yağmurları unutun. muhteşem bir yağmur sırıl sıklam olmuşuz annem kapının ağzından bi halı gibi bişey attı ayağımızın altına biraz öyle bekledik. sonra ayakkabilarimizi filn giydik. (çok kıymetli yazarlar ve moderatör arkadaşlar bugünlük bu kadar bana da size de fazla devamını yarın yazarım.) hoşçakalın hoş kalın.

sevgili sözlük yazarları hepinize günaydın.hepimiz için güzel bir gün olmasını dilerim. yarım kaldığım yerden devam etmek istiyorum.


yağmur bi yandan bastırıyor bütün ışıklar gitmiş şehir simsiyah. annem bi ateş yaktı biraz onun başında bekledik. beklerken bir yandan da ailedekileri arıyorum. bazılarını ulaşılıyor bazılarına ulaşılamıyor. tam hatırlamıyorum küçük kardeşim bi yere gidiyordu nereye gidiyorsun diye bağırıyordum ki artçı deprem oldu. (6.8). yine ayakta duramiyoruz her şey ama aklınıza gelen her şey müthiş bir şekilde sallanıyor. yan komşunun evi yıkılmış. oraya koşuyordum ki hepsi evden çıkmış yalın ayak çamurda yürüyerek geliyorlar.onlara ayakkabı verdik.sonra birisi güneşevler sitesi yıkıldı dedi. (44 blok 10 kat,440 daire) amcam da burda yaşıyor. o anda babam kayboldu. babam nereye gitti ne oldu oraları tam kavrayamiyorum. bi ara tepe gibi bir yere çıktım. hiçbir şey görünmüyor sisli havayı delmeye çalışan araba farları dışında. feryat figan müthiş bi gürültü. her yerde ağlama sesleri tekbir sesleri korna sesleri...
yarım saat filn geçti babam geldi. evden kazma kürek aldık benle gel dedi. annem ceketini sırtıma attı. yürümeye başladık hiçbir şey görünmüyor zifiri karanlık. şarjım çok az telefonun fenerini açmak istemiyorum. bütün araçlar benim üzerime üzerime geliyor ben tam tersi yönde ilerliyorum. ellerimi dışarda tutamıyorum yağmur damlaları sanki ellerimi kesiyor. cekete sariyorum ellerimi bi yandan kazma küreği tutmaya çalışıyorum. babamı kaybettim. dedikleri site değil ama 3 bloklu bi sitenin 2 bloğu çökmüştü. bereket allah'tan birinde yaşayan yoktu.
yola doğru düşmüş yol tamamen kapalı.





binaya doğru ilerledim yol çökmüştü araçlar yollarda kalmış bi cm dahi ilerlemiyordu insanlar o panikle araçlarından çıkıp yürümeye başladılar. bazıları yalın ayak yürüyordu. binaya yaklaştım korkunç bir manzaraydi. bi çocuğun ağlama sesi geliyordu. ağlama da değil müthiş bir acı çığlığı desem yeridir. hâlâ kulağımda o ses. yaklaştım yaklaştım enkaza geldim. insanlar doluşmuştu babamı gördüm orda yanına gittim. bi kadının bacakları görünüyordu onu çıkarmaya çalışıyordu. kazmayı birine verdim küreği birine donup kaliyorsun o an ve yanda diğer blok var bir yanı komple uçmuş her an yıkılabilir. orda durmayı geç 100 metre yanından geçmeye korkarsın. bir yandan yağmur yağıyor ışık yok haava zifiri karanlık telefon fenerleriyle enkazı aydınlatmaya çalışıyorlar. bi oraya gidiyorum bu buraya enkazı geziyorum. herkes ağlıyor çocuğun çığlığı devam ediyor. babamların yanına gittim kadınla konuşuyorlardı. kadına moral veriyorduk güya. 10 cm bi boşluk vardı ayakları görünüyordu konuşuyordu bizimle. dönebilir misin dedik dönemem dedi dönse direkt çıkacak. demiri eğmeye çalışıyoruz betonları atıyoruz. perdeler enkazda uçuşuyor. belkide en kaliteli en pahalı perdelerdi. kadın ayaklarımı hissedemiyorum abi diyince ben ağlamaya başladım. 14 kat kadının bacaklarının üzerinde sandım. bacağını oynat, bacağını cevir seni çıkarıcaz apla diye sesim çıktıkça bağırdım. ben her defasında bunu diyordum kadın her defasında abi bacaklarımı hissetmiyorum diyordu. ağlayarak biraz uzaklaştım. sonra çocuğun çığlığı ağlamaya döndü. baktım çocuğu kucaklarına almışlar koşuyorlar. 9 yaşlarında filn kız çocuğu pembe pijaması yalın ayaklarıni gördüm. çocuk ağlıyordu bende ağlamaya başladım. bugün bile o çocuğun enkazdan çıkışını hatırladıkça biraz olsun seviniyorum.
gördüğüm kadarıyla ve sonradan öğrendiğime göre çocukta bişey yokmuş.

(müsait oldukça ve kendimi hazır hissettikçe yazacağım hoş kalın sevgiyle ve sevdiklerinizle kalın.)

herkese hayırlı ramazanlar hayırlı akşamlar diliyorum. depremde ve sonrasında başımdan geçenleri dilim döndüğünce ve vaktim olduğunca anlatmaya çalıştım. bu yazıyla bu seriye son vereceğim. depremden 10,20 gün sonra her şey unutuldu zaten. aklım almıyor gerçekten aklım almıyor. 50 binden fazla insan öldü milyonlarca insan evsiz barksiz kaldı mahvoldu ne çabuk unuttuk aklım almıyor gerçekten. elbette unutmak gerekiyor bi şekilde normale dönmek gerekiyor ama biraz erken değil mi ya? bilmiyorum belki de tam zamanı. ne desem ne anlatsam o kadar boşki bu yazıyı yazmaya başlamadan önce size tüm samimiyetimle söylüyorum saatlerce düşündüm. yarın görüşürüz dediğim arkadaşımın depremden 10 gün sonra cesedinin bulunduğunu teşhis edilmek için aplasindan dna'sinin alındığını bunların ne kadar zor ne kadar acı olduğunu anlatmak için yemin ederim saatlerce düşündüm. ve şimdi kanaat getirdim ki ne desem boş gerçekten. hoşçakalın hoş kalın sağlıkla ve sevgiyle kalın.

keşke geçen sene görseydim dedirten başlık.

ihtiyacı olan varsa yardımcı olabilirim.