konyalı kızlar

sözlükte yeni yeni hikaye yazarları çıkıyor. at bakalım kim tutar seni.

ya birader, konyalı kızlar da seni bekliyordu. ne anlatıyorsun. *

hayatımda iki kız tanıdım konyalı. ikisiyle de bir online oyunda tanıştık, arkadaştı bunlar. enteresan bir şekilde çok açık görüşlü, modern tiplerdi. o zamanlar msn falan var oradan yazıyoruz, muhabbet çeviriyoruz. sonra bir gün oynadığımız oyunda bulunma sebeplerini "bizim dış dünyaya açılan penceremiz, burada farklı insanlarla internetten de olsa tanışıp sosyalleşiyoruz" falan dediler. oyun da öyle bir oyun ki avrupa haritasında oynanıyor, fransız, ingiliz, sırp, bulgar ne ararsan var cidden. gel zaman git zaman bunlarla facebook arkadaşlığı falan da başladı. bir gün iş icabı konya'ya gittiğimde de buluştuk. baya eğlenceli de zaman geçirdik diyebilirim. daha samimi bir dostluğa evrildi arkadaşlığımız. ne yazık ki kızlardan biriyle daha da samimi bir ilişkiye evrildi. sonra diğer kız soğuk davranmaya başladı. neredeyse günde her gün yazan insan hiç yazmaz oldu. diğeriyle de flörtleşir gibi olduk ama ben istanbul o konya'da... baştan belli bir bok olmayacağı. ben, içimden diyorum ki "ulan ne güzel dostluğumuz vardı, bu gönül işi her şeyi bok edecek". nitekim öyle de oldu. sonra diğer kız bir gün msn'den yazdı. seninle arkadaşlığımı bitiriyorum, sen x'e zarar veriyorsun, ona iyi gelmiyorsun dedi. lan diyemedim ki ne alaka, seninle olan dostluğumuz neden bitsin... eyvallah dedim, seninle alakalı bir şey yok ama sen bilirsin.
sonra öğrendim ki bu ikisi isimlerini bile yalan söylemişler bana, hayatları hakkında anlattıkları birçok şey yalan çıktı. büyük ihtimalle onun vicdan azabıyla bir bahane bulup beni hayatlarından çıkardılar. sonra 1 sene geçmeden en son biri nişanlanmıştı, evlenmiştir. diğeri ne yaptı bilmiyorum.

bu olaydan şunu anladım, orada kızlar/kız çocukları çok fazla baskı altındalar. gerçekten bunun aksi de zor. iki kız bir erkek bir yerde çay içiyorsun herkes size bakıyor. yolda yürürken herkes size bakıyor. sonuçta bekar iki kız bir erkekle ne işi var değil mi? adamların bakışı bu. aileler de baskı kuruyor muhtemelen. hiçbir zaman bunları onlarla konuşmadım, ama anlayışlı karşıladım. neden sahte bir karakter yarattıklarını, neden isimlerini ve hayatlarını farklı lanse ettiklerini anladım. empati kurabildim. üzüldüm de. hem biten dostluklara hem onların yaşadıklarına. umarım ikisi de mutludur şimdi. her şeye rağmen mutluluğu hak eden insanlardı. inanıyorum ki söyledikleri yalanlar kötülükten değildi.

dokumacı kızlar ya lelli gibi bir şey mi bu?

iki tane verdiler almadım. evet verdiler.

birisini babamın cenazesinde evlerine götürüp gösterdiler. beni kandırdılar anten çalışmıyor bi bak diye. ben de kafam dağılsın diye gittim. kapıyı bir kadın açtı 'ben evliyim evliyim' diyip duruyor. benim olaydan haberim yok tabi. ablasıymış. kız 16 yaşında ben 25 yaşında falanım. anası anlatıp duruyor işte ben de kocamı kaybettim 6 ay önce, bu kız da babasız kaldı falan. olaya ayıktım tabi. akrabalara fırçayı kaydım. ben babamın yasındayım densizliğe bak!

ikincisini uzaktan gösterdiler. bu sefer dolap çeviremiyorlar. dedim benim işim olmaz siz hala anlamadınız. akrabalar diyor düğününü biz yapıcaz. kız da haberliymiş uzaktan doğru geldi oturdu arkadaşlarıyla masaya. ulan o ara bi al takke ver külah kızla bizi yalnız bıraktılar. akrabalarım adına özür diledim ve benim evlilik gibi bir derdim olmadığını söyledim. kız beğenilmediğini düşündü, üzüldü. tabi çünkü herşey görselden ibaret ya! kızla o gün gezdik, yemek yedik, ona iltifatlar ettim hatta. o benimle dertleşti ben onunla. iyi bir arkadaş kazandım o evlenene kadar. beğenilmediği için değil, ben evlilik istemediğim için hayır dediğime ikna olmuştu 1-2 gün sonra.

konyalı kız diyerek genellemek saçma. iyisi de var kötüsü de. hem size bir sır vereyim. o köyler artık sizin bildiğiniz köyler değil. senden benden kültürlü bazıları. bunu vurgulamak bile saçma şu an ama mecbur bırakıyorsunuz.

inşallah geçer. selam and dua ile.

eskiden bu kadar değildi ancak konya iyice boğucu olmaya başladı. çocukluğumu hatırlıyorum, sanki herkes daha bi’ rahattı. cemaatlerin etkisi mahvetti burayı. bugün bu gözler, 3 yaşındaki bir kız çocuğunun elbisesinin altına pantolon giydirildiğini gördü, sırf ahlaki sebeplerden. neredeyse herkes türbanlı, başı açık olanın da zihni geleneklerle ve dinle dolmuş vaziyette. ailem buralı değil, yine anadolulu insanlar ama bir konyalı gibi değiller. nispeten rahat büyüdüm, bir dini inancım olmadığını bilen ve bu konuda rahat bir ailem olduğu için din baskısı da görmedim. ama konyalı olmayan herkesin uzak durması gereken kızlar, kesinlikle anlaşamazsınız ve ortak bir nokta bulamazsınız. denemeyin bile.

konyalı birisi ile tanışmıştım zamanında. konya'ya bir kafe açılışında şef olarak gittiğimde beni büyüledi resmen yani orada garsonluk yapıyorum diye de itici olarak bakmadı. 3 günlüğüne bulunduğum konya'da 3 gün geldi ama numarasını falan isteyemedim, kaldı gitti öyle bir aşk hikayesi.