korkulan insan

norm ender ve sagodan bazen çekiniyorum. onların kelimelerine bakınca kendi kelimelerimden utanıyorum.

senin ilk güvenini kıran insan seni bitiren yerle bir eden insan işte farkına vardığın zaman en çok korktuğun ve kin tuttuğun insan o oluyor

ben çok ama çok iri insanlardan tedirgin oluyorum.ben de ufak tefek değilim ama yıne de oluyorum. zaten bana iri gelen birinin got ta ki dağ gibi olması gerekıyor

o çocukla oynama denilen çocuktum sayılır mı?

otomobilin camından kolunu sarkıtıp tespih sallayan adamdan korkarım. at, avrat, silah üçlüsünü hayatının merkezine koymuş adamdan hem korkarım hem nefret ederim. ama gerçekten korkulacak bir insan varsa otomobil galerilerindeki "abi değişen parçası yok valla" diyen adamdır.

neyi bilmediğini çok iyi bilen insandır.

insanın en büyük korkusu hep bilinmeze iken bilmediklerini yücelten insanlar ezber bozar elbet. soru sorarken cevap beklemezler çünkü cevaplarla işleri olmaz. yanlarında tekinsiz hissedersiniz; büyük heveslerle peşinden koştuğunuz hayat meşgaleleriniz kibrit çöpü gibi saniyeler içinde yanıp kül olur. işin kötüsü o yanma hissi özgürlük yankısı ile gelir. hem korkar hem de ateşe uçan sinekler gibi ayrılamazsınız onların yanından. ya sonlarınıza ya da başlangıçlarınıza bir yerden dokunurlar.