koronalı dünyada bile mutlu mesut yaşayan tip

tek derdimiz korona değil çünkü. ben faşizmin tavan yaptığı, özgürlüklerin kısıtlı olduğu ve çoğunluk insanların köle ve mutsuz yaşayıp berbat bir hayat sürüp öldükleri bir dünya da mutsuzum. korona vız gelir tırıs gider.

korona dönemi arkadaş grubumuzla her gün görüştüğümüz spesifik bir dönemi beraberinde getirdiğinden dahil olduğum güruh.

bir termosa lady grey çay, öteki termosa en babasından filtre kahvelerle;
sürekli kızılaydan kan randevusu alarak, 2 ayda bir kan da vererek (sistem fazlasına izin vermiyordu) tüm yasakları deldik.

hiçbirimiz de korona falan olmadık. anamız babamız kardeşlerimiz geçirdi bize değmedi.
ne yaptık? aynı ekip buluştuk, araya 1 metre koyup oturduk, kapalı yere girmedik. hepsi bundan ibaret.

hele tam kapanma zamanı bedavadan biraz pahalı olmak üzere mükemmel bir otelle taçlandırdık.
her ilçe değiştirirken kızılaydan randevu alıp ötekinde iptal ederek istanbul'dan antalya'ya gitmek ve ceza yememek büyük dopamin oldu.

millet maskeli fotoğraflarını görünce tadı kaçıyor, biz bu denli ölen olmasa döneme özlem duyacağız neredeyse.

yaşı genç olan, anasından babasından ayrı yaşayan, hiçbir kronik rahatsızlığı olmayan o kadar insan, ütopik olabilecek durumu distopyaya çevirdiler kendi içlerinde.
cenazesi olan amenna, allah rahmet eylesin.