küçük kardeşlerin intikam hikayeleri

ablam ben küçükken beni fena haklardı, cep herkülü mübarek. ben de top patlasa uyanmaz ve feci uykucu şirin bir veledim. hırs yaptım, gece uyanıp ablama bir tokat yapıştırıp uçarak yatağa geri döndüm, kendimi bildim bileli öküz gibi ölü taklidi yapmanın faydası hemen uyur göründüm, ne çığlık koptu ama kendine gelemedi bir süre, yalnız yakalansaydım o zaman, şimdi bunu protez parmaklarla yazıyor olurdum. bir kez de annemin dolapta sakladığı eski apartman topuk terliğini fırlatmıştım, burnuna gelip bayılmıştı. saklandım, babam evde beni arayıp ben gitmeden barıştırayım, yoksa seni öldürür diye söylenip durdu, banyoda enselendim. korkudan ömrüm kısaldı.
bir kere de allah ne verdiyse annemin ahşap tarağıyla daldım, anneme seslendi bağırarak, annem yaklaşırken tarağı ona fırlatıp ağlamaya başladım, beni dövdü tarakla diye, kızcağız böyle sinsilik karşısında donup kalmıştı... hayatta kaldım, en büyük başarım...

"ne diyo lan bu değişik" tepkisine mazhar yazar girdisi.

i'm big sister.

ablam yerine daha çok erkek kardeşlerimle intikamlaşırdık. erkekler daha kindar.
yanlışlıkla oyuncağını kırdığım ama onarmaya çalıştığım kardeşim (8)benim kıvırcık, sarı saçlı, şarkı söyleyen barbie'mi tost etmişti. maydanoz sevmediği için biz tost yaparken onun ekmeğine doğramıştım. yiyemediği ekmeği karnım ağrısa da inadına yemiştim. o da içtiğim kahveye tükürmüştü. karnım fena doluydu zaten gerizekalı midemi bulandırınca yere değil peşinden koşup üstüne kusmuştum. "anne, anne." diye ağlamıştı. sonra kirli kıyafetlerini gidip benim yatağıma sürdü sonra ben de gidip yatak örtülerimizi değiştirip kapıyı kilitlemiştim.
en son ne mi oldu annemden ikimizde dayak yedik. annem ona vururken benden 4 yaş küçük olduğu için hem az hem de hafif vuruyordu. bunu kendi de fark edince bana "oh olsun nihaha" bakış ve gülüşü eşliğinde bakarken annemden sert bir terlik yemişti poposuna. bir ağlamaklı olmuştu bu sefer ben gülmüştüm ve hemen orayı terk etmiştim.
biz kendi arasında sürekli böyle pisliklikler yapıp dışarıda kimsenin birbirimize dokunmasına izin vermeyen kardeşlerdendik. hepimizin çocukluğu (daha çok onların) birbirinden şeytandı. bir ablam usluydu ama en son biz onu da bozmuştuk. (:

ben çok çabuk sinirlenen biri değilim ancak bazı durumlarda biranda nevrim şaşabiliyor ve ablamda bunu bilir. bir gün evdeyiz koltukta oturuyorum bacağıma vurmaya başladı. vurup kaçıyor diyorum bak yapma yapma dinlemiyor canı sıkılmış belli. geliyor vuruyor kaçıyor durmadan. bir iki üç en son dayanamadım kalktım ayağa evin içinde koşuşturmaca başladı benim sinirden gözüm dönmüş ablamı yakalasam birbirimize giricez artık ablamda kikirdiyor hala koşuşturuyoruz babam da kenardan oturmuş ‘hadi bakim kim kimi dövücek göreyim sizi’ diye tezahürat yapıyor. ama ben sinirden kuduruyorum. en son pes etti ablam kendini mutfağa kilitledi. bizim mutfakta diğer taraftanda servis duvarı var yani alttan yarısı var sadece. ben oradan atlıyorum ablam kapıcan kaçıyor. ben kapıdan giriyorum o servis yerinden atlıyor. en son arkadaşlar ben o hırsla kapıya bir yumruk attım ama ne cam kaldı ne kapı ne de benim elim ablamda o korkuyla sen git bayıl kafayı tezgaha vur. ikimiz kan revan babam geldi ablam ayıldı. babam en son kız evlat dedik uslu olurlar dedik sakin olurlar başımızı ağrıtmazlar dedik erkek çocuktan beterler diye söyleniyor. ( 2 dk önce tezahürat yapam o değilmiş gibi) sonuç ikimizde hasarlı bir şekilde oturduk. kendi kendine cezasını buldu benide yaktı
tabi ben hırsımı alamadım o akşam ablam uyurken sinsice yaklaşıp burnunu tutup nefesini kestim az sonra debelenmeye başladı hemen bıraktım o korku ona yetti bende intikamı mı aldım.