küçük kibritçi kız

yılbaşı gecesi eğlenirken satamadığı kibritleri yakıp ısınmaya çalışan küçük kibritçi kızları unutmayalım.



---------------------------------
hans christian andersen'in bir masalı. ekmek alabilmek için kibrit satan bir küçük kızın öyküsü. yılbaşı gecesi bir dilim ekmek için yalın ayak yola düşer. lapa lapa kar yağmaktadır. insanlar biraz sonra yiyecekleri yılbaşı yemeklerini, içecekleri şarapları düşünerek koşa koşa evlerine gitmektedir. herkesin evinde kibriti vardır. hiç kimse acelesini kirli elbiseli, çıplak ayaklı bu kız için bozmaz.
tek bir kibrit bile satamaz. soğuk artmıştır. bir pencerenin önüne kıvrılır. ısınmak için kibritlerini yakmaya başlar. bir kibrit ne kadar ısıtabilir ki?
kibritler biter. hava soğur. küçük kız olabileceği kadar büzülür. gökyüzünden bir pencere açılıp gelen ışık kızı alıp götürdü der andersen ama inanmayın. böyle şeyler olmaz. altında oturduğu pencerenin ait olduğu odadan yanan şöminenin, çalan müziğin sesi gelmektedir. masanın üzerinde fazla geldiği için yenmeyen hindinin çöpe atılacak artığı vardır.
ertesi gün sokakları temizleyen belediye işçileri pencerenin dibinde bulurlar kızı. eteğinde yüzlerce yanmış kibrit çöpü vardır.

çocukken beni anlatamayacağım kadar üzmüş bir masal. şu anda insanlar soğukta donuyorlar. yani ne diyebileceğimi bilemiyorum. tanımlayamayacağım kadar üzgünüm. gerçek hayat bu kadar üzmesin ya. üzmesin... benim üzülmem bir şey değil de insanlar yaşamasın bunları. keşke... ah be, ahhhhh...