kuryelik yapan öğretmen adayının intihar etmesi

binlerce olaydan sadece birisidir. basına yansimadığı için yasanmiyor zannediliyor. millet çocuğuna ilaç alamıyor. kıytırık bir soğuk algınligı ilacı o da. mühendislik okuyup otelde çalışan da var oğretmenlik okuyup pidecie çalışan da. soyuluyoruz geleceğimizi çaldılar. aptal anadolu çomarları da buna çanak tuttu. hiçbirine acımıyorum gebersinler. umarım emekli maaşlarına çok zam yapılmaz.

çok aci bir olay insani yasamaktan sogutuyor, bazilari onun maasinin 5 katini bir günde harciyor. tiksiniyorum insanliktan, bu adaletsizlikten.

çok çok üzülüyorum.

bizim burada bir market var, kasadaki çocuk mühendis. 3 senedir kasiyerlik yapıyor.
ne umutlar, ne emeklerle yola çıkıyor bu gençler. kendini gerçekleştirmeme, yetiştirilme şekillerinden dolayı, yeni nesil üzerinde daha çok tahribat yapıyor.

eskiden söylenen "gerekirse limon satarım" klişeleri artık yok. mesele limon da değil tabi ki, emekle çalışıp namusla para kazandıktan sonra kime ne de... gönül ister ki, meslek sahibi olmak için okul okumuş kalifiye kişiler limon satmasın. yine de ülke gerçeklerini düşünüp kendimizi ekstra telkin etmemiz gereken dönemlerden geçiyoruz, daha da geçeceğiz gibi görünüyor.

tek vasfı bay tayyibin yalakası olmak olan ve devletten en az 3-5 maaş alan haysiyetsizlerde biraz utanma arlanma olsa şu olay karşısında kahrolurlardı ama nerede o şeref, o onur onlarda?

ah be güzel kardeşim… seni öyle iyi anlıyorum ki. çok zor zamanlar geçirdim ben de senin gibi. geçiriyorum da. bazen iyi çoğu kez kötü… boktan bir dünya bu farkındayım. ben de uğraştım uğraşıyorum, çabaladım çabalıyorum. gerçekten yaşamak için hiç bir iyi ve geçerli sebep olmamasına rağmen mücadeleyi bırakmadım, keşke sen de bırakmasaydın.

eminim ki tüm o şaklaban din tüccarlarının yalan sözlerinin aksine, mekanın cennet olacak. biliyorum ki o namussuzların kendi çıkarları uğruna eğip büktükleri sahte safsataların aksine gerçek adalet bu kadar basit değil.

mekanın cennet olsun, huzur içerisinde uyu…

artık bu tür haberlere hiçbir şey hissetmemek bana özgü mü?

cidden o kadar kanıksadım ki normal gelmeye başladı.

benden 14 yaş küçük bir insanın canına kıyması bile normal gelmeye başladı çünkü artık o kadar sıradan bir haber ki....

benim öfkem bu haberlerin sıradanlaşmasına sebep olanlara....

memleketin her köşesine üniversite, dolayısıyla eğitim fakülteleri açıldı ve ayrıca fen edebiyat fakültelerinde okuyan öğrencilere 3. ve 4. sınıfta iken pedagojik formasyon dersleri verilerek öğretmen olmanın yolu da açıldı. yani artık -10 netle bile üniversite mezunu hatta öğretmen olabilirsiniz. olabilirsiniz ama atanamazsınız. çünkü devlette bu kadar kadro yok. gençlere sesleniyorum. çok iyi bir bölüm olmadıkça okumanın anlamı yok. meslek edinin ve bir an önce hayata, ticarete atılın. yoksa önünüz karanlık. bu ülkenin artık öğretmene, mühendise ihtiyacı yok. bu ülkenin işini iyi yapan tüccara, ustaya, çırağa ihtiyacı var.

(bkz: akp döneminde yaşandı)

bu ülkenin okumuş , eğitim görmüş kesimine yapılan bu muameleyi kabul etmem mümkün değil. ülkenin ağzında gümüş kaşıkla doğan imtiyazlı kesimi gününü gün ederken yoksul ailelerin yani halkın çocukları ölüme mahkûm ediliyorsa bu düzen elbette yıkılmalıdır. yıkılacaktır.
t: genç bir öğretmenin intiharıdır.

bugün bir ortamda , çevre mühendisi bir bayan arkadaşın düğün salonunda çalıştığını öğrenmem tesadüfü ile iç burkan haber..

okullarda emekli olması gereken öğretmenler varken gençlerin kuryelik yapması yanlış.

kimse kendine yetemediği için intiharon eşiğine gelmiyor. herkesin gözünün içine bakan beklentiler var. yoksunluk ve eksiklik hissi yaşatılıyor. ne ilk ne de son olacak. her köşe başına apartmandan bozma açılan üniversitelerle duygusal istismar var.

alışıldı... hiçbir cana kaybettik gözüyle bakılmıyor. squid game gibi bir ortam oluştu. rakip elendi diye bakanlar var, akıl alır gibi değil. kurumlar da yeri dolmayacak zaten ihtiyaç duyulmamıştı diye bakıyor. bir tiyatro sahnesi dünya. gittikçe acımasız oluyor.

allah ailesine sabır versin. :((

vurdulu kırdılı öfkeli şeyler de yazsak, giden can gelmeyecek.

bazıları zevk içinde yaşarken bazıları da yoksulluktan, torpili yok diye işe alınmamaktan, ya kötü şartlarda çalışacak ya da bir çıkış yol bulamayınca intihar edecek.

bu ülkeyi bu hale getirenler utanır mı, sanmam.

ben, biz başkalarının yerine utanmaktan çok bıktık. yorulduk, asgari ücrete zam getirdiğiniz gün raflardaki etiket fiyatlarının artmasından da yorulduk.

üniversite okumak artık pek bir anlam ifade etmiyor.

allah kahretsin demekten başka bir şey yapamamak ne acı!

üniversitesiz ilimiz kalmadı diye propaganda yapan politikacılar ve meydanlarda onları alkışlayan kesim kına yaksın.

ülkeyi öpüyorlar biz ise izliyoruz.
yekiz.
yapabileceğimiz şeyler yok denecek kadar az.
hepimiz bezmedik mi?
sorun nerede?
niye olduramıyoruz?
yok,yok...
ben daha yeni 23 oldum lütfen.
tüm sorumluluğu bana yüklemeyin.
peki bu sorumluluk kime yüklenecek?
hedef belli lakin elimiz kolumuz bağlı.
üzücü...

allah aklıma mukayyet olsun, benim gidişatta iyi değildir.

türkiye " hayalleri ölenler" ülkesidir bunu unutmayın.ne bir hayal kaldı, ne de bir umut...
ne için yaşıyoruz ki?
belkiler için belki de

çok üzüldüm. keşke gençliğimiz böyle bir yaşama mahkum olmasaydı. yazıktır.

muş’un varto ilçesinden yıllar önce mersin’e göç eden bir ailenin oğluydu.
geçtiğimiz yıl babasını kaybedince, izmir’de okuyan kardeşinin eğitim masraflarını karşılamak üzere yanına gitti. pazar günü de sonsuzluğa uğurlandı. akp iktidarı döneminde ataması yapılmadığı için intihar eden 50 öğretmenden sadece biri.
bu sırada kayseri'de bulunan ülkenin muhalefet partisi lideri,kendisine hizmet edecek elemandan iyi anlayan kayseri burjuvazisinin hediye ettiği demirel'in fötr şapkasını takıp, gazetecilere halkın gündemi bu değil, adaylık tartışmasını sizler köpürtüyorsunuz diye posta koyuyordu
fötr şapka
diğer tarafta ise gelecek partisi genel başkan danışmanı, kılıçdaroğlu’nun adaylığının olmazsa olmaz bir şartı var. erdoğan’ın başörtüsü için getirdiği anayasa değişikliğine chp’nin evet demesidir dedi.
başörtüsüne evet şartı
böyle bir ortamda erdoğan kazanır fikrine eğilim gösterenlerin bugünlerde yüzde 47’den 57'ye çıktığı dillendiriliyor.
o sırada rejim, en fazla şubeye sahip 4 zincir marketin genel müdürleriyle etiket fiyatlarını görüşüp enflasyon ayarlaması planı güdüyor.
buradan
bir planları daha var ki, bilindik gündem değiştirme değil, ondan biraz daha farklı, gündem üretme gücünü kavrama ve kendi rakibini kendi seçme. bu uğurda pek çok araç devrede.
neyse efendim kafamın takıldığı bir nokta daha var onuda dile getirip konuyu bağlayacağım.
asgari ücreti şu kadar artırdık, işçimizi enflasyona ezdirmedik dediler son asgari ücret zammından sonra . bu işçimiz kelimesi çok iğrenç. evimiz, arabamız, fabrikamız, tornavidamız, köpeğimiz der gibi. siz kimsiniz ki işçi sınıfını sahipleniyorsunuz.
çokta umurlarında değiliz.
bize, ihtiyaçlarımıza, hakkımız olana, hayatımıza kendilerince sınır koyup gerisine el koyanlara karşı ;
hükümet istifa, özgürlük halka diyelim!

eğitim masrafları diyerek romantize edilmese insanların çaresizliği. yalnız bırakılmış aç bırakılmış umutsuz bırakılmış. evdeki çocuk eğitim alsa ne olur alan işini yapabiliyor mu?

eğitimi bitiren kesimin egitimciyi de getirdiği noktanın ne hale geldiğinin özeti. gerçi sadece öğretmenlere has bir durum değil koca ülke bu durumda.
yazık. gencecik bir kardeşimiz daha yaşayamadan vazgeçmiş hayatından. ışıklar içinde uyusun.