1.
kuşku (2022)
yönetmen koltuğunda gökçe pekhamarat bulunan, 18 dakikalık kısa süresine rağmen hem gizem, hem dram, hem de insanın bazen kendini yiyeceğini bildiği halde üzerine gittiği o tuhaf sorgulamayla baş başa kaldığı duyguları izleyiciye çok güzel geçirmiş, keşke uzun bir film olsaydı, 2 saat izlemeye razıyım dedirten inanılmaz güzel bir kısa film...
konusundan bahsedeyim kısaca. sait isminde bir türbedar ağabeyimiz var, bu ağabeyimiz dünyadan elini ayağını çekmiş, sadece türbedarlığını yaptığı türbeye kendisini adamıştır. mutludur da bu durumdan... ta ki, bir gece yarısı televizyon izlerken çok tuhaf bir haber görene dek... gördüğü haber bazı türbelerin altının boş olduğu, insanların asırlarca bomboş mezarlara ibadet ettiğiyle alakalıdır... derken kapısı çalınır, kuşkuyla birlikte film de başlar.
film tuhaf biçimde 1800'lerin halk efsanelerine benzer ayrıntıları bünyesinde barındırıyor. izlerken en baba korku filminden bile daha korkutan sahneler bir yana dursun, bazı yerler öylesine gizemli ki, "aaaaaa..." diye bir süre şaşırmanıza sebep olabiliyor.
dahası da, içinde bulunduğumuz kültürün sorgulanmaya başladığı zaman nerelere kadar gidebileceğini de sait ağabeyle birlikte biz de yaşıyoruz ister istemez...
oyunculukları da çok şahane buldum. gerçekten güzeldi, hoştu.
beni benden alan diğer bir kısım da gerek ses, gerek görüntü. bu film hakikaten güzel ya, tekrar izlenir yani...
yönetmen koltuğunda gökçe pekhamarat bulunan, 18 dakikalık kısa süresine rağmen hem gizem, hem dram, hem de insanın bazen kendini yiyeceğini bildiği halde üzerine gittiği o tuhaf sorgulamayla baş başa kaldığı duyguları izleyiciye çok güzel geçirmiş, keşke uzun bir film olsaydı, 2 saat izlemeye razıyım dedirten inanılmaz güzel bir kısa film...
konusundan bahsedeyim kısaca. sait isminde bir türbedar ağabeyimiz var, bu ağabeyimiz dünyadan elini ayağını çekmiş, sadece türbedarlığını yaptığı türbeye kendisini adamıştır. mutludur da bu durumdan... ta ki, bir gece yarısı televizyon izlerken çok tuhaf bir haber görene dek... gördüğü haber bazı türbelerin altının boş olduğu, insanların asırlarca bomboş mezarlara ibadet ettiğiyle alakalıdır... derken kapısı çalınır, kuşkuyla birlikte film de başlar.
film tuhaf biçimde 1800'lerin halk efsanelerine benzer ayrıntıları bünyesinde barındırıyor. izlerken en baba korku filminden bile daha korkutan sahneler bir yana dursun, bazı yerler öylesine gizemli ki, "aaaaaa..." diye bir süre şaşırmanıza sebep olabiliyor.
dahası da, içinde bulunduğumuz kültürün sorgulanmaya başladığı zaman nerelere kadar gidebileceğini de sait ağabeyle birlikte biz de yaşıyoruz ister istemez...
oyunculukları da çok şahane buldum. gerçekten güzeldi, hoştu.
beni benden alan diğer bir kısım da gerek ses, gerek görüntü. bu film hakikaten güzel ya, tekrar izlenir yani...
devamını gör...