kuşku

bir şeyle, bir olguyla ilgili gerçeğin ne olduğunu tam olarak bilememekten, kestirememekten doğan kararsızlık, güvensizlik duygusu.
işkilden, güvensizlikten doğan uyanıklık.
zihnin, bir şey için var ya da yok demeyip duraksaması.
başkalarının iyi niyet ve amaçlarını kötüye yorarak işkillenme duygusu.
(bkz: şüphe)

kontrol edilemediğinde insanı yiyip bitiren, sevdiklerini kaybetmesine sebep olabilecek kötü huy.

özgüven eksikliği.

kontrol edemediğim bana yakın, edebildiğim bana uzak olsun.

*

bazı durumlarda kuşkulandığın şeyde yanılmıyorsun gerçekten. bu bir his ve hiç kimse -sağlıklı olan sağlıklı düşünebilen hiç kimse- boş yere kuşkulanıp dert edinmez. en ufak şeyden olay çıkarmaktan, bir şeyleri abartmaktan falan bahsetmiyorum tabii ki. ama her şey karşılıklı olduğu gibi bizi kuşkuya sürükleyen de yine karşımızdaki insanın davranışlarıdır.

henüz hiçbir yere gitmemişken, orada değil yakınlardayken. acaba tüm bu olanları demiş miydim? demiş gibiydim. sanki ben de bir şeyler söyledim, söylemiştim, dinletemedim, dinleseydi anlar mıydı bilemedim, bilmek istedim, ne isterdi öğrenemedim, öğrenmek istediğimden de emin değilim. aynaya baktım, bir el vermesini bekledim. önümden geçerken bir anda kayboldu, göremedim. boş cevaplar savrulurken, karanlığın başucunda duruyordu bezgin ruhum. hiç eskimesin isterdim.

insanın bir kere içine düştünmü iflahını kurutan düşünce yapısıdır.
en iyisi kuşkuya düştüğünüz anda sonucu iyi yada kötü ne olursa olsun gerçeği öğrenip sonlandırmaktır.yoksa ne yaşamdan zevk alınır ne sizi bir adım ileriye götürür.

hayatin ozeti. hayat suphe, sorgu, kuskudur.

bir insanın olaylar karşısında emin olamama durumu ve güvensizlik,bence insanın hayatta yaşayacağı ağır psikolojik sorunlarının alt başlığı denilebilr. ( tabiki bu yönetilmediği sürece.)

kuşku iyidir diri tutar.

kararında olması iyidir, fazlası zarar. aksini iddia edeni kendinden bile şüphe edecek noktaya getirecek sorular sorarım, zorlamayın.