kutunun üstündeki çileklerin büyük ve diri olması

halim olsa, buradan, insanların içindeki pisliklerin görülemeyeceğine dair nefis ağlamaklı metaforlu yazı yazarım bir kaç meme koparırdım ama market aldatmacasıdır maalesef sadece.

üste hep irileri koyuyor ibn.ler. altına bakınca sırf çürük. bıktım bu ülkenin jelatinli ilizyonlarından. insanlar demiş miydim?

kamyonu çekmiş dayımız mahalleye, tam çiftçi tipi de var. ölüyor garibanlıktan. kumaş ve topuğu inik kösele kombini, kısa kollu gömlek, kara kuru bir abimiz. tipi canlandırdınız muhtemel. tamam dedim adama katkı olsun. ver dayı dedim. kavun ver asıl. iyisini ver yeter ki dedim. kavun benim için hayat memat meselesi dedim. sokayım manava bundan sonra sana nöbetçiyim emekçi abim sendeyim dedim.

verdi gazı piç. normalde kendim seçerim her zaman meyvemi. lan dedim adam çiftçi, şu sıcakta güneşin altında ter döküyor. özellikle al dedi tutuşturdu elime. vardır bi bildiği.

demez olaydım. yani gram parasında değilim, sadece şu saatte çıkıp meyve bulamam. şimdi ne oldu yani. bir kere kazık attın emmiciğim. attın cebine 100 tl. ee.

halbuki her hafta 300-500 dökülecektim sana. sonra neden migros, carfur bilmem ne.

insan bin yıl geçse de yine aynı ahmak insan. dün buğdaydı, bu gün çilek:
resulüllah efendimiz pazarda, muhtemelen denetlemek için gezerken bir buğday yığını görür. elini içine sokar ve içinin ıslak olduğunu fark eder. satıcıya nedenini sorar. satıcı, efendim yağmur yağdı ıslandı der. peki, ıslak kısmını üste koysaydın da alıcılar fark ederek alsalardı ya, buyurur. arkasından şu meşhur ve şerefli sözünü söyler:
“bizi aldatan bizden değildir”. (sahih)

insanlar da hep büyük veya ihtişamlı yanlarını gösterip, zayıf yanlarını saklar.
acaba biz çilek miyiz?

bir kutulara, iki sebze meyve seçtirmeyen satıcılara güvenmem öngörümü destekleyen sav. ellemeden almayınız.