lamb

bugün mubi'de izlediğim izlanda yapımu film.

filmin ilk %70'lık kısmında baya iyi bişey izlicem galiba dedim ama sonuyla beni çokca üzdü. çokta güzel gidiyordu oysa.

izlanda'da belediyenin elektrik hattı çekmesine bile şaşırdığım, dağın tepesinde çiftlikte yaşayan bir çiftin hikayesini anlatıyor. bir koyunun doğumu sonrası hayatları oldukça değişiyor. birde üstüne üstlük adamın erkek kardeşi geliyor çiftliğe. 3 aklı başında insan bir kuzuya ebeveynlik yapıyorlar.

spoiler olan hiçbir şey yazmayacağım. izlemek isterseniz açın izleyin işte. kötü film değil, iyi filmde değil ama farklı, özgün birşey izlemek istiyorsanız kesinlikle izleyin derim.

unutmadan yazmak istiyorum. bu film korku, gerilim filmi değil. özellikle 2021'nin en iyi korku filmi hiç değil. cannes'da aldığı ödül gibi, özgün bir film sadece. korku filmi diye açıp izlemeyin, filme 2-0 geriden başlarsınız çünkü.

yönetmenliği sevdim, oyunculukta fena değilsi. özellikle başroldeki abla baya iyi oynamış. zaten 1 saat 48 dakikalık filmde 3 tane oyuncu var.

sonu iyi olsa 10/8.5 ama sonunu beğenmediğim için 10/6.7. fakat özgünlüğüne puanım 10/9.

izlandada bir çiftlikte yaşayan çiftin hayatları yeni doğan bir kuzuyu alıp bebekleri gibi büyütmeye karar vermeleriyle olaylar başlıyor. film korku türünde ama ben bildiğin gerildim özellikle kadın karakteri parçalayasım geldi. sinematografik açıdan gerçekten muazzam bir film, doğası ve diyalogların azlığından oluşan doğallık filmi çok derinleştirmiş. filmde alegorik bir anlatım var kuzunun insanlaşması falan bana acaba izlandalıların bir masalı ya da miti olabilir mi diye düşündürdü. bilemiyorum belki de kutsal kitaplarında yazan bir şeydir bunu anlatmak istemişlerdir. ama garip bir film özellikle çiftin kuzuyu bebekleri olarak sahiplenmesi, yavruya yakın davranışları falan noluyo napıyor bu manyaklar diyorsunuz. yavruyu annesinden ayırmaları yaptıkları acımasızlıklar insanların ne kadar cani olabileceğini gösteren o gerçeklik boğazımı sıktı gerçekten. anlam olarak bende yer yer boşluk bıraksa da farklı bir tarzda olduğu için başarılı bir film. yine de hayvan hassasiyeti olanlar için izlenmesi zor. yavaş ilerleyen ve uzun sessiz sahneleri olan bir film o yüzden korku filmi diye atlamayın hemen. bu tarz film sevenler bir şans verebilir.

bir valdimar jóhannsson filmidir.

filmin senaryosunu da yönetmen valdimar jóhannsson, sjón ile bilirkte yazmıştır. filmin başrollerinde noomi rapace, hilmir snær guðnason, björn hlynur haraldsson oynamıştır. ama yönetmenin bir söyleşisinde söylediği üzere filmde rol alan hayvanları ve filmin çekildiği yerdeki doğayı da oyuncular arasında sayabiliriz. film cannes film festivalinde üç adaylık kazanmış ve izlanda'nın oscar adayı filmi olmuştur.

yerel efsane ve mitlerden faydalanılan filmde yönetmen valdimar jóhannsson bu bölgede koyun yetiştiren insanlarla ilgili film yapma isteğini gerçekleştirmek için diğer senarist sjón ile işbirliği yapmıştır. söylediğine göre yönetmen valdimar jóhannsson filmde mutlaka bir kuzu çocuk olması fikri ile gelmiş ve ikili ortaya böyle bir senaryo çıkarmıştır.

filmde çocuklarını yeni kaybetmiş ve bu acının üstesinden gelmekte zorlanan bir çiftin hikayesini izliyoruz. koyun yetiştiren çift mutsuzluğu sıradan hayatın ve doğal güzelliklerin arasına gömerek hayatta kalmaya çalışırken yeni doğan bir kuzu her şeyi değiştirir ve bu üzgün çifte yeniden başlamak ve mutluluğu kovalamak için bir şans verir. elbette hayat bu kadar sade ve basit olamaz.

ben filmi çok beğendim. son zamanlarda beni en çok geren filmlerden biri idi.