linçlenen barış akademisyenleri ne olacak

yürütmenin leşkerleri, yandaş kalemleri, mhp'nin uçmağa ramak kalan başkanı ve ikibuçuk yardımcısı ile aynı çizgide beyanlara imza attıkları için;
sosyal linçlenen,
akademiden kovulan,
tehdit altında yaşayan,
tutuklu ya da şartlı kontrolde, hüküm yemiş ya da kovuşturulmaya devam eden 'barış akademisyenleri' denen insanlara ne olacak?

politikacıların ikiyüzlülükleriyle ilgisi olmayan ilkeli duruşu olan bu insanların itibarı iade edilebilecek mi? maddi manevi zararları tazmin edilebilecek mi? helalliği istenebilecek mi?

faşiklerin çukur ahlağı batsın. bat dünya bat

ilkeli derken?

ne ilk ne de bu barış süreci ilkeli bir süreç değildir.

ilk barış sürecinde meclistekilerle müzakere edilip terör ile mücadeleye devam edilseydi eh işte bile olsa tamam diyebilirdik.

devletler terör örgütlerini masaya oturtmazlar siyasi uzantılarını otururlar ingiltere ira ile uzlaşırken ordusu operasyon durdurmadı mesela?

biz ise davul zurna ile bu ülkenin çocuğunun,doktorunu,askerini katletmiş o. evlatlarını davul zurna ile sınırdan geçirdik? sonra ne oldu 800 vatan evladı o. evlatları yüzünden öldü.

kaldı ki pkk diye bir şey zaten kalmadı suriye de ırakta ypg cart curt adı altında faaliyet gösteriyorlar yarın öbürgüm ypg olarak başımıza bela olacaklar.

kısaca demem o ki en iyi terörist ölü teröristtir aşılması gereken iti kanaat önderi yapmazsın.

iş bilmeyen it sürüye kurt getirir.

gerçekten barış yanlıları, tüm kapitalist iktidar dönemlerinde linç yaşar. savaş, kapitalizm için her ne kadar hamasi kılıf ve bahanelerle sunulsa da gerçekte bir sektör ve kar aparatıdır. keza bilim ve akademia da, kapitalizm için eğer kar ve kazancına hizmet etmiyorsa yok hükmündedir.
kısaca konuyu bu gerçekliğe göre değerlendirmek gerekir. gerisi hikaye.. işte trump gerçeği..

dönemsel siyaset makinesi yakıtlara ihtiyaç duyar, yakıtın türünü politikalar belirler. bu süreçte yakıt olanlara ne olduğu sorusu anlamasızdır çünkü artık buhar olup atmosfere karışmıştır, yeni politika yeni yakıtlar gerektirir.

otoriter yönetimlere ilgi duyan birisi olarak otoriter yönetimlerin en azılı silahı gündemi elinde tutabilme gücüdür. politika belirlendikten sonra halka veya hedef kitleye doğrudan iletebilen bu savaşı kazanır ki ne olursa olsun kendi isteklerini bu kadar net kabullendiren bir yönetim yakıt bulma konusunda hiç eksiklik yaşamaz o yüzden barış akademisyenleri, şunlar bunlar, sarı torba sevdalıları, pazar çaydanlıkları falanlar filanlar ait oldukları dönemim yakıtlarıdır, yakıldılar ve olayları bitti geriye dönük bir şey olmaz