1.
(tematik)
fransız yönetmen rohmer'in ahlak serisi olarak nitelendirilen altılı film serisinin üçüncüsü maud ile bir gece.
diğer filmlerini izlememiş olmamdan ötürü rohmer'in bu filmde ne anlatmak istediğini daha iyi anlayabilmek için detaylı bir araştırma yaptım.
fransız yönetmen tüm filmi sınırlı mekânlarda, diyaloglar üzerine kurgulamış. siyah beyaz bu filmde kişilerin birbiri ile taban tabana zıt rollerini izlerken, jean karakterinin katolik inancına sıkı sıkıya bağlı olmasının yanında inancının gerekliliklerini zaman zaman yerine getiremeyişi ve getirme konusunda zorlanışı çok güzel bir iç hesaplaşma ile gözler önüne seriliyor. filmin ilk çarpıcı sahnesi jean'in kilisede sarışın katolik bir kadın olan françoise'i hayran hayran izlemesi ve bunun üzerine kadını kendi zihninde büyüterek aklını meşgul etmesi.
bunun yanında jean'in yıllar sonra karşılaştığı felsefeci arkadaşı vidal jean'i hayran olduğu maud denen güzelim kadın ile tanıştırıyor. maud dine karşı ve dinin yanında olmaması nedeniyle istediğini özgürce yapabilen bir karakter. can alıcı diyaloglar, iç hesaplaşmalar, entelektüel sohbetler ve jean'in pascal eleştirileri maud'un evinde geçiyor. gecenin ilerleyen saatlerinde vidal hoşlandığı kadın ile arkadaşını baş başa bırakıyor. jean'in bu kadından uzak durması için çabalaması arzusuna yenik düşmesi ile son buluyor. bu gecenin ardından jean iç hesaplamasını sürdürürken françoise ile nihayet tanışma şansı elde ediyor. o gecesini de bu kadın ile geçiriyor. filmin can alıcı diğer sahnelerinden biri ise kendince masum gördüğü ve aşık olduğu françoise'in evli bir adamla birlikteliğini itiraf ettiği sahne. tam bu sahnede iki karakter de aslında ahlaki olarak pek de masum olmadıklarını birbirlerine itiraf ederek ahlaki ödeşmişlik hissi ile bu konuyu kapatıp yollarına devam etme kararı alıyorlar. filmin son sahnesi ise aradan geçen beş yılın sonunda çocuklu bir aile olarak gittikleri tatillerinde jean'in maud ile karşılaşma anıdır.
son olarak izlemesi akıcılık anlamında pek kolay olmasa da o entelektüel sohbetlerin tadı damağımda kaldı.
bir matematikçi olduğum için pascal'ın eleştirilmesi sahnelerinde bir miktar iç burkulması yaşasam da özellikle marksist olan vidal ile katolik olan jean'in fikir tartışması sahnelerinde muazzam keyif aldım.
bu filmden sonra rohmer'in altılısını izleme kararı alıp seri ile ilgili bir araştırma yaptım.
film ile ilgili profesyonel bir eleştiri için
bağımsız sinema
altı ahlak serisi ile ilgili güzel bir linki de şöyle bırakıyorum.
altı ahlak serisi
diğer filmlerini izlememiş olmamdan ötürü rohmer'in bu filmde ne anlatmak istediğini daha iyi anlayabilmek için detaylı bir araştırma yaptım.
fransız yönetmen tüm filmi sınırlı mekânlarda, diyaloglar üzerine kurgulamış. siyah beyaz bu filmde kişilerin birbiri ile taban tabana zıt rollerini izlerken, jean karakterinin katolik inancına sıkı sıkıya bağlı olmasının yanında inancının gerekliliklerini zaman zaman yerine getiremeyişi ve getirme konusunda zorlanışı çok güzel bir iç hesaplaşma ile gözler önüne seriliyor. filmin ilk çarpıcı sahnesi jean'in kilisede sarışın katolik bir kadın olan françoise'i hayran hayran izlemesi ve bunun üzerine kadını kendi zihninde büyüterek aklını meşgul etmesi.
bunun yanında jean'in yıllar sonra karşılaştığı felsefeci arkadaşı vidal jean'i hayran olduğu maud denen güzelim kadın ile tanıştırıyor. maud dine karşı ve dinin yanında olmaması nedeniyle istediğini özgürce yapabilen bir karakter. can alıcı diyaloglar, iç hesaplaşmalar, entelektüel sohbetler ve jean'in pascal eleştirileri maud'un evinde geçiyor. gecenin ilerleyen saatlerinde vidal hoşlandığı kadın ile arkadaşını baş başa bırakıyor. jean'in bu kadından uzak durması için çabalaması arzusuna yenik düşmesi ile son buluyor. bu gecenin ardından jean iç hesaplamasını sürdürürken françoise ile nihayet tanışma şansı elde ediyor. o gecesini de bu kadın ile geçiriyor. filmin can alıcı diğer sahnelerinden biri ise kendince masum gördüğü ve aşık olduğu françoise'in evli bir adamla birlikteliğini itiraf ettiği sahne. tam bu sahnede iki karakter de aslında ahlaki olarak pek de masum olmadıklarını birbirlerine itiraf ederek ahlaki ödeşmişlik hissi ile bu konuyu kapatıp yollarına devam etme kararı alıyorlar. filmin son sahnesi ise aradan geçen beş yılın sonunda çocuklu bir aile olarak gittikleri tatillerinde jean'in maud ile karşılaşma anıdır.
son olarak izlemesi akıcılık anlamında pek kolay olmasa da o entelektüel sohbetlerin tadı damağımda kaldı.
bir matematikçi olduğum için pascal'ın eleştirilmesi sahnelerinde bir miktar iç burkulması yaşasam da özellikle marksist olan vidal ile katolik olan jean'in fikir tartışması sahnelerinde muazzam keyif aldım.
bu filmden sonra rohmer'in altılısını izleme kararı alıp seri ile ilgili bir araştırma yaptım.
film ile ilgili profesyonel bir eleştiri için
bağımsız sinema
altı ahlak serisi ile ilgili güzel bir linki de şöyle bırakıyorum.
altı ahlak serisi
devamını gör...