marangoz

kökeni rumcadan gelir. ağaç işleriyle uğraşan ve ağaçtan çeşitli eşya yapan ustadır.

marangozluk, ağaç işleme zanaatıdır. ağacın doğal hâliyle ya da makinelerce işlenmiş haliyle alınıp, kesme, biçme, zımparalama gibi işlemlerden geçirilerek nesnelerin ortaya çıkartılması işidir.

(bkz: maydanoz)
(bkz: benzer isimler)

tevfik fikret'in şermin kitabında bulunan bir şiiridir.

marangozum ben beş gündür...
çalışan her işi görür;
insan için sanat çoktur,
yapılmayacak iş yoktur.
elim işler, işim ürer;
aletlerim birer birer
geçerler her gün elimden;
onları pek severim ben.
oh, sevgili aletlerim;
ben sizi her gün bilerim.
tezgahımın bir yanında
hepsi durur sıra sıra.
bir bıçkım, bir testerem var;
birkaç rendem, güsterem var;
ölçülerim, pergellerim,
gönyelerim, cetvellerim,
kıskaçlarım, kerpetenim,
hepsi mükemmeldir benim.
çekiç, törpü, keski, kalem,
torna, burgu... bütün elzem
avadanlıklardır. -haydi,
iş başına biraz şimdi!

yunancada "gemilerde ahşap işleri yapan sanatkâr" anlamında marangos sözcüğünden dilimize geçmiş sözcük. venedik italyancasındaki marangón sözcüğü de aynı anlamda.

urla'da bir marangoz dükkanı; küçücük dükkanda şahane bir istif, şahane ışık ama işler kesat ki, tıkış tıkış mal dolu dükkan.

çocukken çalışmasını izlemeyi sevdiğim meslek çalışanı. o tahtalara şekil verip bir şeyler üretmesi büyüleyiciydi. hele torna tezgahı da var ise.

sanatçılar da, zanaatkarlar da hayranlık duyulacak yeryüzü tanrılarıdır bir anlamda. birçoğumuz ve hatta kendileri bile farkında olmasalar da.. yaratıcıdırlar..