menemene domatesi kabuğuyla doğrayan insan evladı

başlığı yazarken bile ellerim titredi.

t: kellesi vurula insanı.

vitamini kabuğunda diye şeyettiydim.

bak işte bu doğru. menemen domatesi etli olacak ve mutlaka kabuğu soyulacak. yoksa pişerken kabuğu ayrılır ve olmaz.

böyle yapmayın.
kelleniz vurulur.
hele kafam kadar doğrayıp bir de kabuğunu soymazsanız ayıbın büyüğünü etmişsinizdir.

incecik doğrayın. çok incecik..*

ağza kayış gibi gelir şimdi o.
edit : los angeles'ta büyüyen gurme.

şu yaşımda hayatımda bunu yapan iki insan gördüm. birisi hayalet, diğeri ünide ev arkadaşım olan zat. arkadaşım bunu yapana kadar kimsenin böyle bir şeye yeltenmediğini, zaten kabuğunu soymanın anayasal bir zorunluluk olduğunu düşündüğüm için çok şaşırmıştım ve baya büyük bir tepki vermiştim. sonra utandım, çünkü o hep yatılı okumuş birisiydi, belki aile evinde yeterli vakit geçirememekten öğrenememişti doğrusunu. sonra kendime kızdım, uzayda dahi yaşıyor olsa refleks olarak biliyor olması lazımdı. bir daha da kimsede görmedim böyle bir şeyi. allah göstermesin.

menemen sevmediğim için hiç umurumda olmayan kişi.

ne menemenmiş arkadaş!

bu arada, melemen diyene de kafayı gömesim geliyor.

ben. icini mi koyucam lan.