mesleğinden dolayı ayrıca saygı beklemek

artık bana ilallah ettirendir.

sadece bir mesleği icra ediyor diye, herkesin, karşısında el pençe diz divan durmasının beklenmesinden bıktım.

çocuğunun okulu için öğretmenin karşısına gidersin, egosuyla uğraşırsın, hastahaneye gidersin doktor egosuyla uğraşırsın.

karakola gidersin, polisin egosuyla uğraşır derdini anlatmaya çalışırsın.
devlet dairesine gider memurun afrasıyla uğraşırsın.

siyasetçi, efendim makama saygı diye önünü iliklemeni bekler.

kardeşim insan olarak saygı duymak boynumuzun borcu, saygısızlık zaten ayıp da bunu mesleğe saygı olarak dikte edip vatandaş değil kul muamelesi yapmanın alemi nedir.
köle miyiz, maraba mıyız ? neyiz arkadaş biz?

bunların hiçbirini kabul etmeyince de sorunlu insan addedilirsin.

(bkz: ben saksı değilim)

ölümlü olduğunu unutan insanoğlunun makama mevkiye yenik düşmesi durumudur.

ya da mesleğini saklamak çünkü sorulardan yılmak.

edit: çok sorulmuş söylemek farz oldu. striptizciyim arkadaşlar. bir sürü soru gelir direkte nasıl duruyorsun, ne kadar kazanıyorsun, dönerken saçların gözünü kapatmıyor mu gibi..

meslekten ötürü beklemek bomboş bir egodur.
insana saygı göstermek gerek ve insan olduğun için saygı görmeyi beklemek gerekli.
mesleğini elinden alsak saygıyı haketmiyorsun yani o zaman, ben bunu anlarım.

saygı beklemiyorum ama saygı duyuyorlar. köylüler güzel insanlar ya ve seviyorum onları köylü çocuğu olduğum için. iyi anlaşıyoruz.