babanın mesleğinden utanmak

her şey karlı bir 1990 sabahı başladı.

korkularım vardı hep, yıllar sonra bu satırları yazıyorken bile hala o günlere dönüp üşüdüğümü hissettiğim o buz kesmemi sağlayan ayaz. bir de boyuma iki beden büyük gelen babamın hırkası..

kendi hikayeni çiz deseler.. yüzümde bir gülümseme, gözümde bir damla yaş çizer bırakırdım o sayfayı.

hiç unutmadım o hırkayla uyuya kaldığım günleri. içimi ısıtan da belki hep bu'ydu yakıcak olmadığından annemin yakamadığı sobanın dibinde. ağladığımda anne der gibi sarılmışım o hırkaya. üşüdüğümde.. canım yandığında..

babam kamyoncuydu arkadaşlar.. bundan bir gün olsun utanmadım.

yılın belirli zamanları yük taşımacılığı yapar. aylarca dönmez ama sonunda bir sabah dönerdi. bir geri geleceğim nasılsa diyerek gittiği yoldan geri dönmedi.. 'hızlı koşan atın boku seyrek düşer' metanetli ol yavrum derdi yan komşu hanife teyze, kucağında ağlarken. 'ne alaka' diye soramadım tabi o yaşlarda..

dünya büyük, bizim ailemiz küçük, her şeyden önce benim gözlerim daha da küçüktü.

şu an çok dertlendim.. yazıya sonra devam edeceğim. kusura bakmayın sevgili arkadaşlar...

boş insanların yapacağı bir şey.

babanın değerini daha anlayamamış olan insandır. oysaki gölgesinin bile yeter olduğunu zamanı gelince anlayacaklar. çocuğu bir şey isteyince almak için veya elinden geldiğince iyi bir gelecek sunmak için utandığınız mesleği icra ederken işin sonucunda çocuğu oluyor

canım babam işçiydi, kapıcıydı. işçi maaşıyla 3 çocuk okutan adamdan utanılır mı? elleri ayakları öpülür. her yerde gururla söylerim. az buz iş değil..

yazık böylelerinin babası da çocuğum okusun güzel giyinsin diye canını dişine takıyor. her ne meslek yapıyorsa yapsın elleri öpülesi saygı duyulası insanlardır. utanmayın.

bu da ülkesel bir algının sebebidir. ufak yaştaki çocuklar yaşar bu kompleksi genelde, aslında hür iradesi utanmıyordur ama çevresel faktörler bunun utanılması gereken bir şeymiş algısını işler beyinlerine ilmek ilmek. yaşla geçer ama yine de okulda vs. dakika başı ana mesleği sorulmamalıdır bence gerek de yoktur. bunun yerine ne olmak istiyorsun sorusunu kullanın ki hayal güçlerine katkınız olsun minnacık da olsa.

alın teriyle evine ekmek getiren bir baba içinse çok yanlış bir tutumdur.
bir baba ne kadar zor şartlarda para kazanıp evine ekmek götürüyorsa o kadar fazla saygıyı haketmektedir diye düşünenlerdenim.

çok parayla ve kolay işle herkes evlat yetiştirir. övünülmesi gereken temizlik görevlisi olup, ağır işçi olup emeğinin karşılığının ancak yarısını aldığı halde evlat yetiştiren insandadır.

babanın mesleğinden utanmak, asıl kendinden utanma gerekliliğini getirmeli bence. ondan utanacağına kendinden utan. hani dolandırıcıdır vs kötü bi işle meşguldür anlarım. ama alnının teri ile kazanıyor parasını anlamam.

hiç öyle huylarım yoktur,ben direkt kendisinden utanırım.

bu yüzden okulun ilk günlerini sevmezdim.
-hadi çocuklar herkes sırayla adını soyadını ve babasının mesleğini söylesin

niyeeeeeeeeewwğğğğ

niye, babağ aklı örten maddeler ( alkol, uyuşturucu) mu satıyor? gençlerin; alkole, uyuşturucuya, fuhuşa düştüğü; bar, pavyon, meyhane, kerhane gibi şeytan sıçmığı yerler mi işletiyor? işçinin ve çiftçinin sırtından mı zangin oluyor, tefecilik mi yapıyor?

oyle 1 arkadasim vardi.

babasi guvenlikti, insaatta. onu polis diye yutturmaya calismisti sanirsam, ya da insaatciydi da guvenlik diye mi yutturmaya calisti. o donem 11-12 yaslarindayken. uzulmustum.