metafiziksel bir ahlak standartını reddetmek

izafi ve öznel ahlakı kabul etmek. adına da evrensel ahlak sosu ilave ettim mi tadından yenmez.

evrensel denilen ahlakın bağlayıcılığı , sorumluluğu zaten yok da olsa bile bunun kişiye ve duruma göre değişmesini neyle açıklayacaz?

mesela yamyamlığa , soykırıma ve bebek katillerine nasıl karşı bir tez üreteceğiz? hadi ürettik başka biri de çıkıp yamyamlığı, soykırımı ve bebek katliamını savunan gayet mantıklı bir tez ileri sürünce ne diyeceksin? buna karşı bir tez üretmekten ve geçici bir standart yakalamaktan başka ölçütün olmayacak. neyin doğru neyin yanlış olduğuna dair içsel duyularınla yanıt vereceksin. yani neden senin görüşün soykırıma , bebek katlimana onay veren birinin görüşünden daha geçerli olsun? o da görüş , o da görüş sonuçta.

bunun için metafizik bir ahlak kıstası gerekir.

metafizik bir ahlak kıstası, ilk tanımda da belirtildiği üzere, kültürler ve bireyler arasındaki farklı ahlak anlayışları mevcut olması nedeniyle, biz zincirlenmeyi hiç istemeyen insanoğluna, tutunamamıştır.

birinin kestiği ineğe ötekimiz tapmıyor muyuz?
uzatmak istemediğim için örneklendirme sayımı arttırmayacağım fakat öyle ilginç anlayışlar var ki... siz biliyorsunuz.
bir çağda köleliği normal karşıladık mesela.. neler neler...

sadece, evrensel bir ahlaka sahip olabilmek için, illa fizik ötesi bir gücün, yaratıcının koyduğu sınırların dışına çıkmamamız mı gerekiyor?
e birileri de buna korkaklık diyor !

insan, her şeyin içindedir ve her şey de onun içinde...

aslında mucizeler aramaya gerek yok diye düşünüyorum, fakat mucizelere de karşı değilim.

insanoğlu keşke daha az kötü olsaydı.
o zaman tüm bunları konuşmaya gerek kalmazdı.