mezarlığa çiçek dikmek

bu tanıma edebi bir kaç cümle yakışırdı belki .
ama benimkisi sadece merak neden ekilir ? bir nevi teselli mi, pişmanlık göstergesi belki de " iş işten geçti biliyorum ama... " gibi mi

böyle bir söz var bence bu yüzden; "dead people receive more flowers than the living ones because regret is stronger than gratitude."

çalıyorlar, onu bile çalıyorlar.

başlığı okuyunca gerçekten neden acaba dedim. o çiçeklerden rahatsız değilim, vefat eden yakınlarımın* mezarlarında açmış çiçekler, büyümüş ağaçlar görmek insana iyi geliyor yani ama neden böyle bir adet var bende bilmiyorum.
insanın mutlak sonun ölüm olduğunu unutarak yaşadığını düşününce muhtemelen hepimiz ölümden çok korkuyoruz. bırakıp gitmekten, bırakılıp gidilmekten ödümüz kopuyor. bu yüzden galiba mezarlıklar hüzün veriyor. mezarlıkta yatanlar bitmemiş hikayelerin kahramanları gibi geliyor belkide bazılarımıza
o yüzden kendimizce güzelleştirmeye, görece daha az korkutucu hale getirmeye çalışıyor olabiliriz.

anneannem çok severdi çiçekleri. onun mezarına üç tane gül fidanı dikmiştik eşimle. k.pederimin de mezarına ektik bir şeyler. o da doğayı çok severdi. bilemiyorum belki de mantıksız, belki de kendimiz için yapıyoruz sanki hissediyorlarmış gibi.

en güzel çiçek ziyarettir. amcamın en sevdiği şarkı, batan güneşti.

amcam, elinde avucunda ne varsa, gerçekten ama gerçekten verirdi. inanılmaz fedakar ve çok inançlı biriydi. size onu anlatamam. hemen sabah gideceğim. çok özledim ve bence beni çağırıyor.

"ben her gece rabbimle konuşuyorum" diyen bir insandı. teheccüd namazı kılardı. şimdi beni görse, anlatma oğlum derdi.

kendini ateşe atar, benim yanmamı istemez. ben sabah amcama gideceğim.