misafirlikte maruz kalınmış en kötü yemek

misafirliğe gittiğiniz evde sevmediğiniz halde yemek zorunda kaldığınız yemek ya da yemekler.
benim için kabus gibi bir şey olan bu durumun ana kahramanları işkembe çorbası ve tavuk budu, gerçi çorbadan birkaç kaşık aldıktan sonra benim midem çok kötü deyip tavuğu yemedim ama görmek bile beni çok tuhaf yapmıştı.

ben yedimde geldim,bir çay içicem deyip kenara çekilmelidir.

misafirliğe gidilen evde istemediğimiz durumlarla karşı karşıya kalma gibi anları hepimiz yaşıyoruz ve onlardan biri de yemek konusudur.
(bkz: kokoreç)
ya arkadaş misafirliğe geliyoruz, kokoreç nedir gözünü seveyim.

giresun ilinde maruz kaldığım yağsız, tuzsuz, baharatsız, sade bir ot yemeği olan dibleğe.

yaklasık 6-7 yıl önce cocukluk arkadasları olarak birimizin evine iftara davetliyiz , ailesi hazırlanmıs.
neyse yemekler geldi, yogurtlu soslu pideli köfte.
ben ki, kıymayı yiyemeyen(midemi rahatsız etmekte), herhangi bir şekilde yıllardır yogurt yememiş olan ve iskenderi bile sos olmadan tüketen biriyim:)
sonuc olarak iftarı, çorba ve köftenin altındaki pideler ile yaptım.
tabi bırada kötü bir yemek değil ama şans yok diyelim:)

tajin. fas'ta iken bir aile akşam yemeğine davet etti. orada kendilerinin geleneksel yemeğinden yaptılar. ismi tajin. hem yemeğin ağırlığı hem de herkesin aynı tabaktan elle yemesi geleceği yüzünden çok kötü bir misafirlik olarak hafızamda yerini aldı.

(bkz: keşkek) görüntü bile ofsayt

(bkz: ekşi sözlükten birebir başlık kopyalamak yasaklansın)
(bkz: ekşi sözlükteki başlıkların aynılarının açılması)

çikolatalı renkli(çocuk) makarnasıydı. bok gibiydi bok. koltuğun arkasına döktüm yemeği ve yemekten sonra bir daha iletişim kurmadım jdskdjskdjw

pastırmalı kuru fasulyeydi. gerçekten mi ya, gerçekten mi!

yemek istemediğinizi söyleyerek kurtulabileceğiniz yemektir.

açık ara kapuskadır.

kiraz sapı çorbası diye bir şey gelmişti önüme. tatlı çorba mı olur ya?

domatesli kıymalı makarna. neden?
neden bu caanım yemeğe maruz kalmak eylemini yakıştırdım?
ödemişin bilmem ne köyündeyiz. yıl 2000 lerin başı. dayı karısı ödemişli. biz de yengem, yenge kızım, annem ve ben köye gittik. b** var çünkü. neyse...
akşam oldu. yenge hanımın validesi mis gibi tarla domatesinden ve kendi sığırlarının etinden kıyılma kıymayla bir güzel makarna yaptı. aman allahım o da ne? kadın koca kaşığı şöyle bir yaladı. tövbe bismillah dişler sararmayı ve dahi çürümekten siyahlaşmayı bırak böyle küfümsü bir renk olmuş. yaladı ve tekrar karıştırdı tencereyi. koşa koşa anneme gittim ama nasıl ağlıyorum yemem diye. yemedim tabii. anneme de yedirtmedim. akraba da olsa uzak yere yatıya gidince zulalama huyum vardır. gece herkes uyuyunca annemle gömüyü patlatıp öyle uyuduk. zaten sabah da çişim gelmesine rağmen kimse kalkmadığı için hacet giderememiştim resmen eziyetti.

kara lahana çorbası.

yahu adı üstünde misafirlik zorla ye geç, sanki siyanür içiyor dediğim serzeniş. o kadar becermiş işte, ha bile bile önüne kötü yemek koyduysa kime misafirliğe gidilip gidilmeyeceğini öğren sayın yetişkin.

üzerine hapşurulmuş yemek. halamlarda kuzenimin üniversiteden arkadaşları gelmişti. yer sofrasındaydık. halamınoğlunun sofraya doğru hapşurmasıyla bütün tabaklarda tükürük zerrecikleri. işte maruz kalıp kalabileceğim en kötü yemeğin hikayesi.

kuru fasülye-pilav ve lahana sarması. pirinç+pirinç gibi bir şeydi. millete rakı sofrası hazırlayan kuzenimin eşi, bana böyle uygun görmüş. bize gelirken de mangal ister hatun. o yüzden kötüydü yani.

soğan salatası, kokusu zaten direk sofradan soğutmuştu.
hâlbuki çok güzel bi pasta vardı tam yanında ama oturmadım, karnım ağriyor falan dedim.
içimde kaldı ya o pasta keşke zamanı geri alsak ya.

pişmemiş tavuk butları. tavuğun kanları duruyordu hala * tabi yiyemedik ama çaktırmadık da ayıp olmasın diye zaten bi daha da yemeğe gitmedik *