muazzez akkaya

sezai karakoç'un mona rosa şiirini kendisine yazdığı söylenen kadın.
ayrıca bu kadın cemal süreya'nın soy isminin de hikayesini oluşturmaktadır.

muazzez akkaya ile aynı okulda okuyan karakoç ve süreyya, bu kadın için iddiaya girerler. muazzez eğer süreyya ile çıkarsa sezai soyismini karkoç olarak, karakoç ile çıkarsa da cemal soy ismini süreya olarak değiştirecektir. hatta süreya'nın üvercinka olarak bahsettiği kadın, muazzez akkaya'dır.

sonunda muazzez akkaya, sezai karakoç ile çıkınca iddianın kazananı sezai olur. cemal süreya soyadı da buradan gelir.

sezai karakoç-muazzez akkaya ilişkisi de uzun sürmemiş, muazzez yıllar sonra varlıklı bir adamla evlenmiştir.

sezai karakoç'un "mona roza" şiirinde adına akrostiş yaptığı muazzez akkaya konuştu.


buradan

bana demeç çok itici geldi açıkçası. kibir ego kokan bir söylem olmuş.

valla yazmayan da merhumun hatrına yazmıyodur kötü bi şey eminim.. ama üvercinka'nın anlam itibariyla kamuya mâl olması hasebiyle imgelemin nesnesinin bu teyze olması gerçekten hayal kırıklığı..

ben daha çok üzüldüm.

ne diyebilir ki bu durum karşısında. karşılıksız olduğu için yazılmış zaten şiir bu da onun beyanı. seneler geçmiş üzerinde ne desin kırmadan dökmeden. asıl kızılması gereken merhumun arkasında özelinin deşilip ortalara dökülmesi.

şairler bir kadını sevip şiir yazmazlar, bir kadın hayal ederler, şiir yazarlar sonra da o kadını somutlaştırmak adına bir bedene aşık olurlar. sezai karakoç bu kadına değil bu kadının onun kafasında yarattığı profile, ruha aşık olmuştur. tüm şairler böyledir. yani kendini nimetten saymaması gerek teyzenin.

sevildiğini bütünüyle hissetmiş her insan gibi şımarıktır. demek bu yaşta bile şımarık yapıyor sevgi insanı. hayatta en korktuğum duygu bundan dolayı sevgi herhalde. çünkü iyilikten maraz doğacağını kavramaz insan iş işten geçmeden.