muhtelif evhamlar kitabı

öykü sevmeyen beni bile etkisinde bırakmış kitaptır. genel havası /iç karartıcı hüzünlü ama çok ters köşe yapıyor o yüzden asla sıkıcı değil,zekice. beğendiğim öyküleri sıralamayacağim çünkü hepsi güzeldi ama ilk üçlü beni baya şaşırttı. beklemiyordum. yazarın romanı da var sanırım onu da alıp okuyacağım. dili, üslubu güzel, zaman zaman küfürler var ama hayatın içinden bir öykü kitabı olduğu için e günlük yaşamda da biraz fazla küfür kullanan bir toplum olduğumuz için normal geldi bana. rahatsız etmedi. garip olan şey şu acaba içerisindeki bazı cümleler neden hâlâ sosyal medyadaki duygusal sayfalara düşmedi. çünkü onlar sever ya hani böyle bütünden bir parça koparıp yanına saçma sapan fotoğraflarla kolaj yapıp paylaşmayı. sonbahar kış dönemiyken alın okuyun yazın terletir .

kitabın kendisi incecik ama içindeki öyküler ise kocaman dünyalara açılıyor. yeri geliyor hüzünlendiriyor yeri geliyor güldürüyor demek isterdim fakat daha çok öykünün son cümlelerinde içinize bir şey oturuyor.
dışardan bakıldığında çok farklı görünenlerin aslında içinde yaşadığı buhranı çok iyi anlatan bir kitap. özellikle birbirine bağlı öyküler var. en çok şaşırtıcı etkiye sahip kendileridir.
amann beya alın okuyun gayri *

galeyana gelip üç kitabını da aldığım ama okuması biraz uzun süren kitapların yazarı ve 7 sene ceza avukatlığı yapmış türk yazar ömür iklim demir'in yazmış olduğu 127 sayfalık öykü türünde yer alan eserdir.

öncelikle okurken yazara sarılmak istedim, çünkü vâroluş sancısını ve acıyı, keza kaybetmeyi, ölümü ve ayrılığı o kadar anlatıyor ki dokunsalar ağlayacak bir izlenim bıraktı ve okurken biraz içim sızlamış olabilir.

kitap hakkında konuşmak gerekirse; kitaptaki karakterlerin ortak özelliği bence hayattan büyük darbe yemiş olmaları; ya sevdikleri biri ölüyor, ya ayrılıyor, ya da kendisini kaybetmiş gibi bir ahvâl içinde, ölmek ister gibi bir ruh halinde oldukları da belki söylenebilir.
bu sadece benim fikrim, başka bir okura böyle gelmeyebilir.
kitapta küfrün bol keseden kullanılmasını çok sevmesem de her yazarın ve karakterin biçemi elbette farklı olacaktır.

zaten evham/ endişe demek değil midir? muhtelif +evham = çeşitli kuruntular?

ayrıca bir öyküde devrimden ve devrimci insanların bu uğurda hayatını kaybetmesinden de bahsediliyor, hayatın her gerçeğini yüzümüze vurması bence iyiydi.
yazar öykülerinde şunu da düşündürüyor, biz her şeyi kaybettikten sonra geriye kalan mıyız?

okurken her sayfada bir paragrafın bir cümlenin altını çizdim, yazarın şiirsel ve argoyu bir arada kullanan üslubunu sevdiğim söylenebilir.

hep yazmalı ömür iklim demir

en sevdiğim öykü ise sonsuz rasim abi'ler diyarı oldu.