mumla aradığımız şeyler

kişinin mumla aradığı şeylerdir.


t/ eski günler.

neden? elektrik kesik ?

yıkılan evlerimiz.

eski nezaketli insanlar.

size küsen bir kişi.

eski gold diggerlar. eskiden gold diggerların bile bi raconu vardı.

eğer mumun bitiyorsa, yedek mumu aramaktasındır

mutluluk

insanlık.

nezaket. en basitinden kibar insanlar .daha kötüsü bunun ile ilgili hayallerine ket vurmak.

kibarlık, nezaket yazmaya geldim meğer sadece ben aramıyormuşum. hayır kaba saba olmak, sürekli argo konuşmak, ağzına geleni söylemek ne ara aranan özelliklerden oldu şaşırıyorum! hele hele düşünmeden konuşan, lafları muhattabı olan kişi alınır mı alınmaz mı diye düşünmeden patır patır söyleyen kişiler bir de "ben açık sözlüyüm, benim içim dışım bir(?!!)" gibi saçma cümleler kuruyorlar ya... ıyyyy ifrit oluyorum!!!

m e d e n i y e t

samimiyet

kendine has insanlar.

herkes o kadar tek tip olmaya meraklı ki, herkes o ara trend olan ne varsa onu yapmaya, giymeye, okumaya, izlemeye, dinlemeye heves ediyor, konuşma biçimleri, yazım dilleri, düşünce şekilleri bile gündeme göre belirleniyor. sosyal medyada kanaat önderi olarak birkaç kişiyi kabul edip siyasi düşüncelerini, fikirlerini bile o kişi ne yöne çekerse oradan ilerletiyorlar. özel günlerin nasıl kutlanması gerektiği, sevgililik ilişkileri, evlilikler, ev eşyaları, yeme içme alışkanlıkları bile herkes için birbirinden kopya edilmiş halde.

kendi gibi olan, kendi gibi kalan insanları mumla arıyor, bulduğum zaman değer bilmeye çalışıyorum. artık çok azlar.

editle gelen ek: aslında insanlar türkçede "şey" olarak tanımlanmayacağı için, kendine has olmak, kendine haslığı taşımak diyebiliriz.

balkonda kuzenlerle, karpuz, çekirdek, cips ve kola sponsorluğunda yapılan bol sohbetli, sıcak yaz geceleri. o telefonsuz, sosyal medyasız, her şeyin daha samimi ve hayatın daha gerçek olduğu zamanları mumla ararım.

bitmekte olanın yerine yeni mum olsa gerek.

2000'ler başi

vicdan.

boş vakit.

toplumumuzdaki misafirperverlik. nezaket, samimiyet, guvenilirlik. gece 3e kadar sokaklarda saklambac oynayabildigimiz bi donem vardi. ince düşünce. hani mesela cenaze evinde yemek yenmez o eve yemek götürülür kültürümüz gibi. güler yüz, bunun hasretini ne kadar cok cekiyorum tarifi yok. vicdan, herkes evine almasa bile bi kopek basi oksar, sokakta kedi beslerdi. orijinallik. akim, trend gibi sacmaliklar cikmadan once herkes kopyala yapistir olmak icin caba sarf etmiyordu. gencler arasinda yine vardi mesela tozluk, ince kas, emo saclar vs ama bunlardan ibaretti. ayni tip burun, dudak olsun derdi yoktu. daha da sayarim aslinda da saatlerimi alir herhalde arada bi guncellerim dertlendikce belki