münakaşa edilen kadının yanındaki adamı muhatap almak

anadolu geleneklerinden olan saçma ve leş bir olay. bir kadın çaçaronluk yapıp car car konuşursa, kadına değil yanındaki adama bakarak, "şu karına terbiye ver azcık yoksa fena olur" gibi bir cümle ile kadın kimliğini ikinci plana itip, üzerine bir de erkeği küçük düşürürler.

münakaşa ile sınırlı olduğunu düşünmediğim durum.

genel anlamda muhatap olunan kişi kadın olunca soru ona sorulsa dahi yanındaki erkekle kontak halinde olunuyor. o zaman benimle hiç muhatap olma, havaya suya mı anlatıyorum ben meramımı.

(bkz: aman hayriye hanım ağzımızın tadı kaçmasın)

aslında bu rollerin eşleşme sıkıntısından da kaynaklanabiliyor.

mesela karşındaki bir kadınsa ne kadar hakettiğini düşünsen bile sözlerin veya tavrın sınırlı kalır.

bu sebepten dolayı insan karşısında denk göreceği birini ister. denktir değildir bakın benim bahsettiğim şey bu değil ama erkek doğası gereği böyle düşünür.

mesela ben biriyle tartışıyorsam kesinlikle konuya eşimin müdahil olmasını istemem, kavga edilecekse de ben ederim.

belki tabu da diyebilirsiniz, olabilir. ama durum bence böyledir.