mutlu rolü yapmak

mutlu, zengin, ünlü, yakışıklı, sportif... koskoca bir illüzyondan ibaret.

maskeli balo şarkısını söyleyen yeni türkü solisti derya beyin hayatinin özetidir.

işe yarar.

mutlu değilseniz bile mutlu rolü yaptığınızda beynin mutluluk hormonları salgıladığı görülmüş. (aramaya üşendim ama böyle bir makale vardı) mutluluk rolünden sonra kişilerin daha mutlu olduğu tespit edilmiş.

acı verir fakat rolunüzde iyiyseniz çok işe yarar. sizi anlamayacağını bildiğiniz insanlara derdinizi anlatmaya çalışmaktansa...

insanlarla konuşmak istemediğimizde sıklıkla başvurduğumuz kaçış yöntemi.

mutsuzluğunu göstermek istemeyen insanın yüzüne taktığı maskedir.

çok mutluyum

birçoğumuz yapmıyor muyuz zaten. mutlu olamıyorsak öyleymiş gibi yaparız bizde. sonuçta mutluluğu kim kaybetmiş ki biz bulalım..

arkadaş çevresince müthiş bir ratinge sebep olacak ama kişiyi zamanla daha da dibe çekecek eylem, davranış.

uzun yaşamaya meraklı olmamızdan mı bilmiyorum, dilimizi yakıyoruz mmo, frp, rpg ve ryo'larla… nefes alışları level atlamaya bağlayıp, sürekli bonus puanlara dikiyoruz gözlerimizi.

olmadık zamanlarda karşımıza çıkan bosslara hayır demek, aklımızın ucundan bile geçmedi hiçbir zaman; seviyoruz gözümüzü karartıp kesin kararlar almayı. arkamıza bakmadan yol almayı seviyoruz. bıraktığımız itemlarsa, kan kayıplarımıza vesile oldu her defasında. çünkü onlardan da vazgeçmedik. unique bir kılıç gibi bakmadık mı sevgiliye?

rol yapıyoruz gerçekten, hayatımızın ön kapısından girip çıkan her insanı +20k exp point olarak görüyoruz. ama onda da kendimizi avuttuk. neyse ki health potlarımızı ayırmadık yanımızdan, onlarda olmasa zaten…

sürekli mobs peşinde koşuyoruz haritadan haritaya, birkaç npc var hayatımızda, onlar da yönlendirmiyor değil tercihlerimizi. çoğunlukla yanlış sapaktan dönsek de, quest bitmeden biz de bitmiyoruz. belki de hep kendimizi 80 levellarda hayal ettiğimizdendir, kendimizi sadece en mükemmele yakıştırdığımızdandır.

sonundaysa arenada buluyoruz kendimizi; pvp hazırlığı diz çökmemek için. en kötüsü de o olmuştur her zaman. daha çok dilini yakanın zaferini solur izleyenler. sırf pes etmediği için hayatta kalma oyununda, yenilen loser olarak yaftalanır. tıpkı platonik aşığın yüzüne, gerçeğin vurulması gibi…loser…

hayatta kalma oyunu, zayıfın kendisini güçlü hissettiği bir haritada yol almasından ibaret olmuştur her zaman. neyin ne olduğunun farkında bile değildir belki, ama o hko’da nefesini gerçek sayar. kendisinden çok yaşattığı zırhı sever. insanlardan çok sever. hırsa yenik düşer. olması gerekeni değil, olmasını istediğini yaşar; ama yanlış davranır.

hayatta kalma oyunu, gerçekle hayali ayırt edemeyenleri gösterir. onları gün ışığı gibi ortaya çıkartır; kusurlarını da, yanlışlarını da… farkında olmasalar da asıl loser’ın, alınlarında apaçık göründüğü gerçeğini kabul etmezler.

halbuki npc’yle el sıkışıp, birkaç yudum şarap eşliğinde hayatta kalma oyununa öyle devam etmek vardı. sadece merhaba diyen bir npc olmak vardı…

rol yapmayı asla beceremediğim için bende olmayan durum.

bence evli olan hemen herkes bu rolü kesiyor.

haklılar tabi. dönülmez akşamın ufkunda adamlar/kadınlar. elden ne gelir?

mutlu rolu yapmak benden sorulur. gecen gun bi yetenegimin olmadigini düşünmüştüm ama bunu atlamışım neyseki bu başlıkla hatirladim. sorun yokmus gibi davranmanin anam aglasa bile * dışarıya iyiymişim gibi gozukmenin tillahini yaparim.

instagram'da herkesin yaptigi sey. kimi gorsem herkes surekli mutlu keyif dolu anlar yasiyor, ailesiyle arkadaslariyla egleniyor geziyor yiyor iciyor partiliyor falan bir tane mutsuz adam gormuyorum.

bi benim mi hayatim sorunlarla dolu ya herkes gercekten bu kadar mutlu mu? hic sanmiyorum, peki bu vitrine mutlu gorunme cabasi neden? kime karsi neden sidik yaristiriyor bu tayfa?

bu olayin suyunu cikarana basiyorum mute acimiyorum.

bazen sırf canının neden sıkkın olduğunu anlatmak istemezsin ve hiçbir şey yokmuş gibi davranırsın.

bir ritüelin parçası gibi iradeden yoksun ya da tümüyle iradeye teslimken rolünden çıkamayanlardan.