mutsuzluğunu zeki olmasına bağlayan insan

çok denk geliyorum böylelerine. kendi çapımda gözlemlerime göre çoğunlukla kendini zeki zanneden insanlar bu tanıma giriyor. bunlar utanmadan; "benim bu hayatı yaşamayı beceremeyip mutsuz olma sebebim çok zeki olmamdır" diyebiliyor ve bunu bir kaçış olarak kullanıyor.

ancak gerçekten üstün zekaya sahip mutsuz insanlar da var ve az değiller. bunların mutsuzluğu tek taraflı da değil, karşı tarafa da zulüm. şurada bunların zeki olduğunun karar merci benim, elimde iq testleri yok, ona göre referans falan değil yazdıklarım, benim tespitlerim.

benim denk geldiklerim arızalı tipler de olabilir ama öyle zannediyorum ki aşırı zeki olup mutlu olabilen insan yalnız insandır.

aşırı zeki insanlar mükemmeliyetçi oluyorlar, yönlendirmeyi seviyorlar, kusurları ve eksiklikleri sürekli görüyorlar ve hayatı çekilmez kılıyorlar. takıntılı olmayan bir aşırı zekiye denk gelebilme olasılığı çok az. sanki duygusal zekayla analitik zeka birbiriyle ters orantılı gibi. kadın erkek ilişkilerinden bahsetmiyorum sadece. erkek arkadaş ortamında zekâsı yüksek biriyle erkek erkeğe bir tatile gitmek bile zulüm. öyle bir arkadaşımız var cidden siler:) döver atarsın bir kenara.

sürekli bir noksan bulma, yanlış yakalama, daha iyisiyle kıyaslama, daha doğru zamanlama, daha mükemmel lokasyon, daha hızlı ulaşım, daha kaliteli yemek, daha anasının şeyi bilmem ne sonu gelmiyor hesaplarının. aptallık o kadar güzel bir nimet ki, allah ıma beni aptal yarattığı için şükrettim sayesinde. bu bir örnekten hepsi böyle denilemez ama hepsi böyle ahjaja