nasıl unutacağız sorusu

çoktan bitmiş aşkları, ölenleri, içimizde kalan ukdeleri, hatırlaması acı veren anıları, yalnızca bilinçaltımızda kalan travmaları, gidenleri, kalanları, hissetmeyi, alışarak yaşamayı;
nasıl unutacağız?

yaşamaya başladığımız an.

kara toprağa kavuştuğumuz gün. unutabilsek sabah akşam bu sözlüğe dertleşir miyiz? demek ki unutamıyoruz.

benim derdim unutmakla değil, dertlerin sürekli kendini hatırlatmasıyla.

unutman gerektiğini kim söyledi? nasıl unutabilirsin ki? unutabilmek mümkün aslında. önemini kaybediyorsa senin gözünün önünde daha da az hatırlarsın. daha az hatırladıkça daha da senin gününe yakışmaz hatırlamak. yavaş yavaş kaybolup gider.

bazı şeyler geçmiyor, evet. anılar hâlâ akılda. ama hayatına devam etmekten başka yapacağın bir şey yok. kendine bilerek acı çektirmeye de gerek yok. hele hele sana değer verenler seni izlerken bu duruma üzülür. değer vermeyenin arkasından da lütfen bu kadar canını sıkma...

hayatına devam et sadece. zamanla alışıyorsun her şeye. arada sırada aklına gelebiliyor. o da normal. sıklığı azalınca rahatlarsın, ne diyeyim?

içinde kalan ukdeleri gerçekleştirmek de senin elinde.

gidenle gitmek/ölmek olmuyor maalesef.

zamanında gereken tüm duyguları yaşayıp, hayatında o bölümü kapatıp yeni bölüme atlamak iyi geliyor. bırak. her şeyi. geride. bırak. *

unutmayacağız. onların tamamının toplamından ibaret çünkü yaşamımız. hepsini unutmak ya ölüm ya da ölmeye yakın bir rahatsızlık/hastalık halidir çünkü..
ne kadarını unutursak o kadar ölüyoruz aslında..
ve unuta unuta yaklaşıyoruz aslında ölüme yazık ki.. evet.. yeniden yaşamak istemediklerimiz de var, biliyorum onları unutmak istiyoruz, farkındayım.. ama yaşamak denilen şey 'ya hep ya hiç' paketiyle sunuluyor bize maalesef..