nazım hikmet'i seven chp'liler

sanatçıları sanatına göre değerlendirme taraftarıyım ben.
siyaset yapma hakları var, onlarda birer insan neticede.

atatürk'ün dönemsel olarak muhalifi olup sonraki dönemlerin uygulamalarını görüp ona hayranlıklarını ve özlemini gizlemeyen yığınla şair ve yazar var. bunların içinde nazım ve atsız daha ön plana çıkıyorlar. temcit pilavı gibi cümlenin başını okuyup sonunu getirmeyen dinci retorikleri bu yüzden etik kaidelerden uzak ve ahlaksız bir duruş. burada nazım söz konusu olduğu için nazım'ın şiiriyle bitirelim. atsız'ı kendi başlığı altında değerlendiririz.
dağlarda tek
tek
ateşler yanıyordu.
ve yıldızlar öyle ışıltılı, öyle ferahtılar ki
şayak kalpaklı adam
nasıl ve ne zaman geleceğini bilmeden
güzel, rahat günlere inanıyordu
ve gülen bıyıklarıyla duruyordu ki mavzerinin yanında,
birdenbire beş adım sağında onu gördü.
paşalar onun arkasındaydılar.
o, saatı sordu.
paşalar : “üç” dediler.
sarışın bir kurda benziyordu.
ve mavi gözleri çakmak çakmaktı.
yürüdü uçurumun başına kadar,
eğildi, durdu.
bıraksalar
ince, uzun bacakları üstünde yaylanarak
ve karanlıkta akan bir yıldız gibi kayarak
kocatepe’den afyon ovası’na atlayacaktı

deniz gezmişi kendileri astı kendileri mağdur edebiyatı yapıyor. şaşıralacak bir durum değil evet.

üstad nazım hikmet'i siyasileştirmek aptallıktır. birçok dile çevrilmiş şiirleri bulunan bir dünya şairini herkes sever. ki bu adam memleketimizin şairi!