ne gidebilmek ne kalabilmek

arafın cehennemden daha büyük bir işkence olduğunu söylemiş miydim? söyledim.

uzun bir yol; bitmek bilmez ama sonu "gitmek"e çıkar.

gidemezsen; kalırsın. gitmen gerekir. ondan, kendinden, sizden. ama gidemezsin. yüreğini susturup kan ağlaya ağlaya kalırsın. kalırsın ama ne kendini ne de hatıraları bir yere sığdıramazsın. arad ile cehennem arasında yaşarsın.

bir çeşit sıkışmışlık hali. ne seninle ne de sensiz durumu... hani içten içe bir şeylerin bittiğini bilirsin ama bunu kendine bile itiraf edemezsin. duygusal kopukluğun zirve yaptığı hal. içinde kopan fırtınalardan kimseciklerin haberinin olmadığı, yani dışarıdan çok da belli olmayan bir durum. bedensel olarak birliktelik olsa bile, ruhsal ayrılık halinin dibi.

onunla tekrar bağ kurabilecek gücü de kendinde bulamazsın çünkü, ilişki içindeyken kendini kaybedecek duruma gelmişsindir yani, aslında kendi özünle bağın kopmuştur. "ben aslında kimim? neyi severim? ne yapmak isterim? nelerden hoşlanırım? benim duygularım, düşüncelerim nelerdir?" gibi gibi soruları kendine sormak suretiyle önce kendi özünle bağ kurabilmeyi öğrenmen gerekir ki, sonra diğeriyle bağ kurabilesin ya da belki de o zaman onunla bağ kurmaya ihtiyaç duymazsın, kim bilir...

ne yaman çelişki. bu.