neden eski neşemiz kalmadı sorunsalı

nasıl oluyor da her saniye neşemizin bir kısmını beraberinde götürebiliyor. neden tek tek kapatmak zorunda kalıyoruz mutluluğa açılan tüm kapıları.

neseden degil o paramiz yok ondan bence.(bkz: swh)

(bkz: gelecek kaygısı)

ya paramız yok ya da sağlığımız. bu ikisi olmayınca haliyle insan sinirli oluyor. selam versen küfür ediyor. anlamsız garip gurup işler.

çünkü büyüdük ve eskisi gibi boşvermek imkansız hâle geldi. olaylara yaklaşımım bile eskisi gibi başına buyruk değil eksisi artısı oluru olmazı her şeyi düşünmek zorundayım ve insanlarla eskisi gibi anlaşamıyorum.*

çünkü; teknoloji ve artan refah ve maddi güçle birlikte insanoğlu, her geçen gün daha fazla doyuma ulaştı. ne kadar yapacak az şey kalırsa, ne kadar mutlu edecek nesne azalırsa, bu da doğru orantılı olarak neşenin ve mutluluğun azalmasına sebep oluyor. hedefleri bitirmemek, hedonist yaşamamak lazımdır.

takıldığım çoğu platform "ölü gibi". bu, uzun süredir böyle. ki burası dışında hep yabancı (ingilizce) platformlardayım (forumlardayım).

çinli bir arkadaşım var, "burası dünyanın en büyük akıl hastanesine dönüştü." * diyor.

avrupalı, entelektüel bir tanıdığım, "bayağı penisi tutmuş bir kıta haline geldik." * diyor. ki bunu rusya - ukrayna savaşından önce söylemişti yanlış hatırlamıyorsam; en azından savaşla ilişkilendirmemişti.

tanıdığım çoğu amerikalı zaten trump döneminden beri toparlanamadı. yani dt'den kurtulduklarına seviniyorlar ama ülkelerinin/halklarının tamiri on yıllarca sürse zor toparlanabilecek derecede bölündüğünden şikayet ediyorlar.

bilemiyorum, uğursuz zamanlardan geçiyoruz. sonumuz hayır olsun.