neşter bağları

belalı yanar ciğerim, şöyle balyoz gibi bir yumruk çeker canım, tam mideme, açlığımı bastıracak nezakette sağlam, hatta böbreğime, bilakis dalağıma.

fikirlerimin kahyası olmuş pezevenk, dokuz canlı benim hikayem, ölmüyorum sonunda. ayrılık ve kederle savaşıp aşkın ihanetine uğruyorum. yeminler ediyorum, yeminler bozuyorum. yalvarıp af diliyorum ama neye tövbe ettiğimi bile ayırt edemiyorum.

göz koyuyorum göz, bütün güzelliklere ve sarhoşluklara, derinlere ve kuytulara, sabahlara ve akşamlara, saatlere ve çağlara. neşter bağlarında acımayan sonsuzluğa...