normal sözlük'e yazmaktaki temel motivasyon

normal sözlük’e yazmak biraz da “bir şeyler biliyorum, hadi herkes duysun!” demek gibi bir şey aslında. hayat öyle ilginç anlar sunuyor ki, insan “bunu mutlaka paylaşmalıyım!” diye düşünüyor. ama sonra hemen aklına geliyor: “acaba kim okur ki?” cevap genelde “ilk beş kişi... belki!” oluyor ama olsun, yazarız; çünkü anonimlik cesaretimizi artırıyor, kelimeler özgürce uçuşuyor.

burası, evde tek başına film izlerken aniden “işte bu!” diye bağırmak gibi bir yer. dışarıdan bakınca biraz garip görünür ama içeride kendi evreninde gösteri yapıyorsun. yazdıklarınla bazen bütün bir kitleyi güldürebilirsin, üstelik kimse gelip “çok ses yapıyorsun!” demez.

normal sözlük aslında gizli bir süper güç alanı gibi. burada herkes istediği kadar laf atar, düşündüğünü söyler, hatta bazen hiç düşünmeden de yazar. sen de bu karmaşanın içinde kendi sesini duyurmaya çalışırsın. bir nevi “dünyanın en anonim influencer’ı” olursun. tabii bu gücü iyi kullanmak lazım, yoksa sabah kalktığında kendi yazdıklarınla dalga geçebilirsin.

ama tüm bu şamata içinde, normal sözlük aynı zamanda yalnızlığını unuttuğun, “ben de buradayım!” dediğin bir mahalle gibidir. yazarken kendi dünyanı inşa eder, başkalarının dünyasına dokunursun. burası anonim olabilir ama oradaki samimiyet, kelimelerle kurduğun bağ hiç fena değildir.

işte normal sözlük’e yazmak, hem kendini ifade etmek, hem eğlenmek, hem de bazen bir topluluğun parçası olmak için bulunmaz bir fırsattır.

yazmak güzeldir. ayrıca öz disiplini ve genel kültürü artırır. mesela bir konu hakkında bilgi vermek ister yazar. bunun için araştırır, sağı solu kurcalar öyle yazar. yanlış bilgi vermek istemez insanlara. sözlüğe yazarken kendisi de öğrenmiş olur.

ayrıca kendi öz bilgisini de aktarır. en önemlisi türkçeyi öğrenir!

farklı fikirleri okuyorum. bir başlık açılmış, örneğin yabancı bir kelime ya da bir yazar adı, fakat benim hiçbir fikrim yok. tanımları okuyorum. ne olduğunu öğrenince doğal olarak bir özeleştiri yapıyorum. benim neden bir bilgim yok, neden duymadım daha önce diye. bu da insanı yeni bilgi edinip kendini geliştirmeye motive ediyor.

özelden söven ruh hastası tipler yok. hayır sonra mahkemeye veriyorsun ağlıyorlar.

ekşi sözlükten sonra ilaç gibi geliyor burası insana.

kaybolmuş hissetmek.

şu an 'belki editör olurum' diye buradayım. beni tercih edeceğiniz için teşekkürler. haricinde eğlenmek, anlatmak vs. vs.

yılbaşına yalnız girmektense belki biri ile tanışırım kafası.

psikiyatri servisi gibi kullandığım oluyor elbette... amacım bir şeyler öğrenmek falan değil. tamamen dünyadan uzaklaşmaya geldiğim bir yer oldu.

yazmanın bana her zaman faydası olmuştur ve otuz yaşından sonra bilgisayar sahibi olan biri olarak hem yazma hızıma katkısı var hem izlediklerimi kalıcı bir şekilde kayıt eden ve bunu bedava bir şekilde saklayan bir veri tabanı var. daha ne olsun güzel insanlarda cabası zaten.

insanlara bilgi sahibi olduğum konularda bilgilerimi aktarmak. insanların bilgi sahibi olduğu konularda bilgilerini öğrenmek. ha birazda geyik yapmak evet…*

buraya, herkese anlatamadıklarımı ve anlayacaklarını düşünmediğim fikirlerimi, serzenişlerimi, anılarımı, üzüntülerimi yazabilmem.
ve en azından bir kişinin anlayabileceğine inanmam.

son 24 saatte 552 kişi girip çıkmış. onlar gelip gidiyor diye takılıyorum. arkadaşlar siz yazıyorsunuz diye yazıyorum. sizler bırakın ben de bırakırım yani.

ben devrimciyim abee. kemalik, ehlisunni, komünik, alavi, liberal farketmez bane. objektif gördüğümü basar geçerim.

twitter'dan sıkıldım.

(bkz: sözlük kızlarından biri ile izdivaç)

sözlükten her ay aldığım holosko+bir miktar para da yardımcı olmuyor değil tabii...

ancıyım çünkü. anı yaşamak gibisi yok.