çalışmak için motivasyon sağlayamamak

uzun süredir yaşadığım durum.
çalışmak, yeni şeyler öğrenmek, diyalogları sürdürebilmek, yeni insanlarla tanışabilmek ve daha nicesi için motivasyona ihtiyaç duyuyorum. son 5-6 aydır üstümde sanki çok yoğun baskı, takıntı, mutsuzluk durumu var gibi hissediyorum.

ne çalışmaya güç, ne yaşamaya inancım var.

isyan etmeye geldiğim başlıktır.
camı bile açılmayan, sadece bir duvarı olan, kalanları camdan yapılmış, tüm camları koridora bakan bir odada(tam bir akvaryum yani), dört bir yanım ruh hastaları ile çevrilmiş bir şekilde, şirketin geleceği için çokomelli çalışmalar yapmamı bekliyorlar.
aynı odayı paylaştığım ruh hastası (herşeye rağmen seviyorum keratayı) tüm gün kendi kendine konuşuyor. ar-ge merkezi turnikeleri masamın tam yanımda, sabahtan akşama kadar ar-ge merkezine giren-çıkan tüm ruh hastaları cama vurup geçiyor. (akvaryum demiştim değil mi?) bu odayla uzaktan yakından alakası olmayan adamın biri odanın önündeki koridorda sürekli telefonla konuşarak bir oraya bir buraya yürüyor. sesinin uzaklaşıp yaklaşmasından artık tam olarak nerede olduğunu kestirebiliyorum. karşı odamda iki tane ruh hastası var, biri sürekli bağırarak konuşuyor, iki odanın kapısı da kapalı olduğu halde söylediği her şeyi sanki bana bağırıyormuş gibi duyuyorum.diğeri de sabahtan akşama kadar ekranımı izliyor. (arkadaşım dön önüne diycem ama sende haklısın, akvaryum gibi oda sonuçta.)
yani anlayacağınız çalışmaya motive olmak için tek bir nedenim dahi yok. kendi içimden gelen motivasyon ve iyi şeyler yapma isteğini de bitirdim.
bu durumda olmak benim suçum onu da biliyorum. böyle tertemiz deliresim var ve bunu yapmamak için tek nedenim, ev kredisi araba kredisi, para biriktirme çabası derken,çalışmazsam finanssal sıkıntı yaşayacak olmak.
not: sormadan söyleyeyim, iş arıyorum. ama pandemi döneminde nasıl olsa işsiz, pandemi de var ben bundan ne istesem yapar ne maaş versem kabul eder kafasındaki ölücü patronlardan başka eleman alan yok. akvaryumum en azından ortalama iyi bir maaş sağlıyor.

şirkette devamlı aba altından mobbing yediğimden, beş para etmez insanlar, dışarda selam vermem dediğim insanlar şirkette kral iken; bana hakettiğim unsurların yarısını bile sağlamayı çok gördüklerinden benim de içinde olduğum grup.

maalesef başa sık sık gelen durumdur. böyle durumlarda türkiye'de yaşadığımızın farkına varıp motive olabiliriz.

ayrıca türkiye'de yaşadığımızın farkına varıp moralimizi de bozabiliriz.

çünkü burası türkiye. emeklerin yok olduğu bir cehennem.

aslında tam da motivasyon sağlanacak bir ülkedeyiz. sağına dönüyorsun açlık soluna dönüyorsun ölüm. her zaman iyi şeylerden motive olmaz insan.

bu aralar hissettiğim durum. neye niyetlensem başlasam motivasyonum yok oluyor ve elimde olmadan pes ediyorum. ne yapacagima dair hiçbir fikrim yok

son zamanlarda yaşadığım sıkıntı. her günüm farklı psikoloji ile geçiyor. bu durum beni çok yormaya başladı. 14 aylık evden çalışma sisteminden sonra tempolu bir işe geçiş yapmakta sarstı beni.

geçen big boss geldi, hazır yakalamışken çektim kenara bana dedim maaşımı dolarla ver gari, aktroll bir dayıya denk gelirsem ve o da bana dolarla ne işin var diye sorarsa hazırlıklı olmak lazım dedim, altta kalmak istemem dedim; o da bana mesai saatlerinde sözlüğe destan yazıyormuşsun, git zammı ve maaşı yoldaş'dan iste dedi.

gerçekten büyük motivasyon oldu.

çalışmak için motivasyona değil disipline ihtiyacınız olduğunu fark ettiğiniz zaman sorun çözülecektir.

bu motivasyonu sağlayabilmek için bir işi bırakıp başka bir işe bakmak lazım. bazen kafa duruyor, değişiklik yapmak iyi gelir.

önümde test kitabı var ama soru çözmek yerine sözlükte dolanıyorum. hedefim var, amacım var, başarıya doymayan bir insanım ama nedendir bilinmez oturup ders çalışmaya gelince yapamıyorum. şu an bir liseli olarak meslek hayatımla asla ve asla alakası olmayacak işlerle ilgilenmek zorunda olduğum için olabilir. hayatımın bir sonraki evresine geçmek için sabırsızlanıyorum o yüzden şimdi ders çalışmaya gideceğim. bir saat sonra görüşürüz sözlük.

sağlayamayam. her gün sabah bu güzel dayımı dinliyorum. her gün sabah bu güzel dayımın sözlerini tekrar ediyorum. yaşayamıyor, hayatta kalmak için çalışıyoruz. ekmek parası.

boşver napcaksın motivasyonu sağlayamayıver. ben de bi eleman daha elemiş olurum böylelikle. nihaha*

benim yapmam gereken çok iş var, fakat bunun keyfi bende kalsın.
yorgun, verimsiz ve uykusuz gecelerde ekrana yansıyan depresif ruh halini -ona birinci tekil şahıs ekini bile yakıştıramıyorum- değil; erkenden kalkıp daha çok çalışan ve daha fazla merak eden, daha fazla cesaret eden neşeli ruh halimi seviyorum.

umut kırıntılarının dahi sömürüldüğü ülkemizde, elbette zaman zaman benim için de çalışma arzum azalıyor. geleceğe olumsuz bakmaya başlıyorum, ama hemen kendime şunu hatırlatıyorum:

benim korkmam gereken hiçbir şey yok. bırak onlar yaptıklarımdan ürksünler. çünkü verimli geçirdiğim her bir gün, gelecekte kimilerinin kendisini defalarca sorgulamak zorunda kalacağı gündür.

ülkemizi insanların berbat fikirlerine terk etmeyelim. iyi bir gelecek için hep beraber üretelim. dilerim uzun zamandır kendisini rölantiye almış insanları harekete geçirici bir mesaj olmuştur.

son olarak, hayal kurmalıyız. hayal kuramayan tırtıllar nasıl kelebeğe dönüşemiyorsa , hayalini kurmadığımız bir topluma da, yaşama da evrilemeyiz.
#1588436

açıkçası insan için ölümdür. neticede yeterli motivasyonu olmayan insan da, kısa zamanda yaşam enerjisini kaybeder, öyle değil mi?..

siz hiç uçmaktan yorulan bir kuş gördünüz mü? ya kedi kovalamaktan korkan bir köpek?.. yahu illaki görmüşsünüzdür yeterli motivasyonu olmayan insanları da, olmak zorunda yani. arayıp bulmalı, o çok motive edici gerekçeyi, gerekliliği...

ben mesela, tüm takılarımın orijinal olması için çalışıyorum. güzel bir motivasyonum var hayatta. oradan kurtarırsam elbette ki iş makinası satın alır kiraya veririm. belediyeler bile ihtiyaç duyuyor, öyle demeyin.*

bir de şey: istemek başarmanın yarısıdır *

uzun zamandır ders çalışıp ezber yapmayan bünyemin şu aralar kendini ikna edememesiyle baş gösteren bozukluk.

ben öyle pomodoro tekniği falan anlamam.

en az bir buçuk iki saat masadan hiç kalkmadan adamakıllı çalışabilmeli motivasyona kavuşmam lazım en kısa sürede.

hooof.

dikkat dağıtan çok şey var. bunların başında akıllı telefon ve saat geliyor.

sürekli bildirim alıyorsanız ya da almazsanız da bildirim kontrolü yapmak için telefonu elinize alıyorsanız konsantrasyon sağlamanız kolaylaşacak değil.

akıllı telefonu eline almamak kolay değil biliyorum. bu nedenle ben iki telefon kullanıyorum. akıllı telefonun pil ayarlarında bir seçenek var. ekran kapalıyken arka planda internete bağlanan uygulamaları kapatıyor.

arama gelirse akıllı saat üzerinden telefonu elime almadan meşgule atıp daha sonra dönebiliyorum.

tuşlu telefonun sesi açık. arayan olursa ona bakıyorum. onunla konuşurken konuşma bitince yapacak bir şey yok çünkü oynayacak bir şeyi yok.

tüm bunlar çözülür. altta yatan esas problemi ortadan kaldırmak gerektiğini düşünüyorum.

bu çok uzun bir konu olduğu için hiç girmiyorum. evet biraz etrafından dolaştım ama telefon konusu büyük problem çünkü sosyal medya aynı madde kullanımı etkisi yapıyor.

yaz aylarında çalişmak.. düşmanımın başına vermesin. ben ünide yaz okuluna kalmamak için dersleri geçiyordum. zor anam zor.

evde misafir, gözümde uyku, bardağımda kahve, masamda çalışmam gerekenler.
motivasyonumu geri kazanmak, uykumu açmak için kahve içiyorum ama bir bakıyorum ki uykum daha da şiddetleniyor.
allah belanı versin mülakat!..