normal sözlük yazarlarının birine kızınca yaptıkları

ben aklımda olan, yapmayı ertelediğim şeyler neyse, tüm enerjimi onlara yöneltiyorum.

dün birine kızdım, ona trip yap,onla kavga et, savunma dinle diye uğraşmayı düşündüm sonra dedim ki kızım sat a…
bak sen işine, o da baksın işine.

sonuç web sitemde yapamadığım şeyi yaptım, örgüm ilerledi, keyfim yerine geldi.

ben kavgacı değilim çünkü biri ile kavga etmesindense kendime odaklanmayı daha efektif görüyorum.

adam/kadın kafasına göre takılsın, öfkem geçerse ya da özlersem onla devam ederim, geçmezse etmem.
bu esnada bitirdiğim işlerimde yanıma kâr kalır.

bu da keyfimin manzarası.

aglarim. ben malim. evet.

acayip küfrediyorum. sonra da eğer hırsımı alacak bir fırsatım yoksa sinirden ağlıyorum. sonra geçiyor.

kredi notuna bakıyorum önce, limiti aştıysa yol veririm henüz o limite ulaşmamışsa idare ederim.

her yüzüne gülen dostun değil, seni her kızdıran düşmanın değil bunun farkındaysan buradan yürü.

en çok kendime kızıyorum ve ne yapmam gerektiğini tam bilemiyorum bu konularda.

ilk başta ağlama ihtimalime karşı kendi kozama çekilirim, o sırada uzun süre düşünürüm birçok şeyi. ilk başta sinirlendiğim konuyu düşünürüm, oradan başka konuları düşünüp ekstra onlara üzülüp kızarım.
sonra ise fark ettiğim şey genellikle içime attığım şeyleri dışarıya yansıtıp tüm yükü kendi üstüme almazsam kendime bu kadar kızmayacak olduğum olur.
başkasına sinirlendiğimde bile onun sinirini kendimden çıkartmamış olurum, üzüldüğümde her üzüntümün yanına kendime olan kızgınlığım da gelmemiş olur ...
bunları her gün tekrar fark ederim , bunu fark ettikçe ağlama serüvenim başlamış olur çoğu zaman.
çok uzun sürmez genelde, uzun süreli olanlar birisine çok kızmadan, durduk yere olduğunu düşündüğüm ama aslında durduk yere olmayan ağlama serüvenlerimde oluyor.

kısa süre içinde sakinleşirim, konuyu çözmeden üstünü örterim birkaç gün sonra aynı konuda daha yoğun bir şekilde o acıyı tadabilmek için.
bir süre sonra unuturmuş gibi yaparım, unutmam. birkaç yıl sonra o olaylardan kaynaklandığının farkına varamayacağım şeylerden ötürü kırgınlıklar yaşamaya başlarım.

yani pek bir şey yapmıyorum, acısını yaşıyorum, zamanla geçmesini bekliyorum geçmeyeceğini bilerek.

hiç :)

ard arda tanım girenler var.

tekme tokat allah ne verdiyse dalarım.

öyle boşluğa bakıyorum. eğer çok yakınımda mahalle karısı modumu açıyorum dilim zehir saçar

ya onun canını sıkacağım ya da kendi canımı, normalde pek sakin kalamam yalnız son zamanlarda peygamber sabrı gibi sabır var maşallah. sonunu pek iyi görmüyorum, bakiciğiz*

o anda ne iş yapıyorsam bırakıyorum. hava almaya çıkıyorum ya da sigara yiyorum. * duruma göre kızdığım kişiyle tekrar durumu çözmeye çalışırım. tabii eskiden daha farklıydı. *

şu şu şu sebepten sana kızgınım diye söylüyorum. o an beni iyi hissettirecek şeyler söyler ya da yaparsa kızgınlığım geçiyor, yapmazsa da köşeme çekilip sakinleşirim. anlaşmak isteyene yol çok anlaşmak istemeyenle ise sınırlarını belirliyorsun.

susmak en güzeli

susarım. sessizlik en güzeli.

meja dışında hiçbiriniz küfretmiyo musunuz lan? ben ana avrat dümdüz kayarım. durumun büyüklüğüne göre içimden. eğer çok çok kızarsam da yüzüne. ağzı pis kalbişkosu temiz bir bireyim.

onu normal sözlüğe alıştırmak.

olabildiğince dirençliyimdir. kolay kolay kızmam. ama kızdığımdaki halimden ben de şikayetçiyim evet. (yerden göğe haklı olsan, maçı alsan, herkeste hak verse, abartım mı yav desen, kaç yazar. cin şişeden çıkmış, işin tadı kaçmış oluyor. öylesi bir durumun parçası olduğunu görmek kötü.)

yakarım tüm gemileri ölümüne silerim. hiç bir şey hayatımda ki en önemsiz kişi bile olsa ya da en değerli beni bir daha onunla konuşmaya ikna edemez. ölümüne kindarım. geçenlerde iş arkadaşımla beni aynı anda aynı kişi sinirlendirdi. ben görünce yolumu değiştiriyorum kaç aydır yüzüne bakmadım. işle ilgili olaylarda bile asla muhattap olmuyorum ‘kahve içer misiniz’ teklifine bile telefondaymış numarası yapıp elimde şey ettim fakat benim bu ölümcül nefretime karşın baktım iş arkadaşımın umrunda değil. dayanamayıp dedim yani ‘hiç mi kızmadın’ diye adam benden daha mantıklı cevap vererek ‘sekreter parçası alttarafı’ diyip kapattı konuyu. ben konunun öznesi bile değildim ki kendisiydi. tam olarak bu rahatlığa ihtiyacım var.

sinirliyken dönüştüğüm halim ve ağzımdan çıkabilecek şeyleri kendim bile kestiremiyorum.* bu yüzden sevdiğim ve değer verdiğim biriyse sakin kalmaya çalışıp susuyorum artık. sakinleşince de konuşup çözmeyi tercih ediyorum.

karşımdakine bakarım tepki vermeye layık mı diye eğer tepki verdiğim de anlaşacak orta yolu bulabilme imkanımız varsa anlatırım bu beni kızdırdı, hoşuma gitmedi tarzında cümleler kurarım.