normal sözlük yazarlarının son aşkları için yaptıkları

kazandığım üniversiteyi bırakıp ertesi yıl tekrar sınava girip onun olduğu şehre gitmiştim :) onun için yaptım belki ama o şehir benim için -ondan alakasız- ev oldu diyebilirim. yanlış bir amaçla çıkılmış doğru yere varan yol gibi

güzel bir şiir kitabı hediye etmiştim. içinde bazı notlar da vardı. bir de japon balığı almıştım.* akıbetleri meçhul.

sikko, dızzo keko rap şarkılarını dinledim. dinlemem de yetmedi. halıflex, motive, uzi, cakal konserlerine falan gittim. hani behzat ç'nin bi bölümünde tiyatroya gideceklerdi de akbaba şey diyodu abi ben gelmiyim, orda telsiz açtırmıyolar. sonra da ekliyordu, bi kere bi klasik müzik konserine götürdüler bizi de ankara ankara olalı böyle zulüm görmedi falan. aha aynı şeyi yaşadım ben orada. istanbul istanbul olalı böyle zulüm görmedi, ayrıca kulaklarım beni reddedecekti lan.

hiçbir şey. numaramı bile vermedim. baktığında ben de az odun değilmişim ya.

evlendim işte. daha ne yapayım, bunun üstü yok.

üff neler yapmadım ki gözüne dizine dursun inşallah :d.

bol bol sövdüm.

ailemden eşimden dostumdan vazgeçtim onun uğruna kendimden vazgeçtim. ama yine olmadı. mesele sizin ne kadar sevdiğiniz değil kimi sevdiğinizmiş. değmeyecek insanlara böyle bir aşkı feda etmemek gerekmiş. bunu anladım.

ağzını burnunu yedim. sayılır mı?

felç olmuştu büyük abdestini elimle yaptırıyordum..
ben bu hayatta bundan daha güzel bir şey yapmadım..

yeni sevgilisi ile ayrılmalarına %100 sebep olacak doneleri kendime sakladım. kötü ayrıldık ama kendime nasıl biri olduğumu sordum. bana emanet edileni emanet eden düşmanım bile olsa ki o düşmanım değildi , korumaktan saklamaktan yanayım.