normal sözlük yazarlarının en büyük pişmanlığı

eve gelirken bir paket sigara daha almamış olmak şu an için en büyük pişmanlığım.

sokakta, gözleri kör olan, yavru bir kedi bulup onu yaşatamamak. hala içimde dert olarak durur.

insanların yaşadığı süre içerisinde mutlaka pişman olduğu şeyler ve durumlar oluyor. bu pişmanlıkları kimi zaman dile getirebiliyor, kimi zaman getiremiyoruz ve içimizde kapanmaz bir yara açıyor. o yaraya bir nebze olsun merhem olabilmesi için en azından yazabiliriz.

benim bu hayattaki en büyük pişmanlığım;
aycan' ıma, o' nu ne kadar çok sevdiğimi söyleyememek.

hiçbir çıkarı olmadan, saf sevgisini veren insanın gözlerindeki hayat ışığını söndürmek. hayal kırıklığı olmak. tozpembe dünyasında yaşayan insana dünyanın gerçek yüzünü gösteren kişi olmak. hayatım boyunca omuzlarımda taşıycam vebalini.

benden ufaklar dinler mi bilmem ama gençlik, heves falan ayağına yapmamanız gereken şeyler yapmayın. seveni nasılsa cepte görmeyin, hakettiği değeri verin. vicdan asla kaçılamayan bir yüktür. bazı pişmanlıkların da değeri yok. kendinden zorla vazgeçtirdiğin insanı, kafana dank ettikten iş işten geçtikten sonra ayağına da kapansan döndüremiyorsun. ve size bir ateist olarak söylüyorum, din ilahi adalet falan duygularıyla söylemiyorum ama gerçekten yaşattığını yaşamadan ölmüyor insan.

bursaspor seçmelerine sol açık olmama rağmen katılmamaktır. yoksa sercan yıldırım'dan önce kayıp hayatları benden öğrenecektiniz.

şuan için en büyüğü yoktur. pişmanlıklarım çok vardır evet ama bu en büyüğünü yaşadığım anlamına gelmemekte olup en büyük pişmanlıkların gençlik zamanında olduğunu hatırlatmak isterim çok genç arkadaşlarımıza..

telefonunu açmamış olmak, şimdi ne açabilirim ne de arayabilirim. çünkü toprağın altında şebeke çekmiyor

sözlenmek nışanlanmak daha da fenası evlenmek

-sevdiğim insanları aşırı kollamak
-insanlara değmediği değerleri vermek

çok iyi bir insan dediğim kim varsa tam tersi çıkması.

saçını değiştirirsin, düşüncelerini değiştirirsin, günlük hayatını değiştirirsin ve bir çaba sarf edersin ama etrafındaki insanları değiştiremezsin ve yaşamın bir süre sonra eskisine döner. hala aynı hayatı yaşarsın. sonra sıkılırsın ve nasıl gidiyorsa öyle devam edersin. boş vermişlik. en büyük pişmanlığım.

zamanında şordan bir tarla almamak.

başkasını dinleyerek verdiğim her karardan pişman oldum. kendi kendime yediğim boklardan zerre pişman değilim. aklım yiyemediklerimde.

eski sevgilim

dağıtabileceğim, kudurabileceğim her fırsatı değerlendirmemiş olmak pişmanlığımdır sanırım. bazen mantığım fazla devreye giriyor, daha salak olabilsem bazen keşke.

doğmuş olmak. hem seçimim değil hem pişmanım.

hata yapmam özür dilemem. pişman da olmam.

susmak.

gözümü daha erken açsaydım şu an daha iyi yerdeydim

en büyük pişmanlık, bardağın boş tarafına bakanlar için ; haketmeyen insanlara haddinden fazla değer vermek gibi görülse de dolu tarafı için; insanları tanıyarak tecrübe kazanmak ve bunu tekrar etmemek.