npc gibi yaşamak hali

bazen birçok insanın npc gibi yaşadığını düşünüyorum, olaylara tepki vermeden bomboş bir yaşamak hali. bir oyundan örnek vereceğim hemen. mesela assassin's creed serisi. bu oyunda npclerin yanında birini öldürürsünüz insanlar hemen kaçışırlar ya da tepki gösterirler, on dakika sonra aynı yerden geç hiçbir şey olmamış gibi davranırlar.

günümüzden ne farkı var, hadi on dakika değil de günümüzde belki bu süre birkaç gün, ya sonra? her şey çok çabuk unutuluyor. adeta bir npc gibi işte. oyunlara dair bilgisi olmayanlara şöyle açıklayayım. "oyuncu olmayan karakter" anlamına geliyor.

yani yaşadığımız dünya içerisinde de düşünürsek, vasıfsız, faydası olmayan, bomboş bir yaşamak hali diye özetleyebiliriz. hangimiz gerçek anlamda npc olmadan dolu dolu bir hayat yaşayabiliyoruz, bunu sorguladık mı? en son ne zaman bizden olmayan bir insan için canımız yandı yahut üzüldük. ne zaman içtenlikle ve mutlulukla bir insana yardım ettik ya da çevremizdeki olumsuz durumlara tepki gösterdik. bazen kendi hayatımızda dahi npc gibi davranıyoruz zaten. genel olarak çevredeki npc halini geçtim, bazı kişiler kendi hayatında dahi "oyuncu olmayan karakter" halinde, sanki simülasyonun bitmesini bekliyor adeta.